Notre-Dame, a Wartości Największego z Uczuć - Miłości!

Kiedyś nie było nic, nędza i kamienie;
proch w pewnym sensie wypełniał Ziemię.
Wśród wielu stworzeń przyszła i pora na człowieka,
a sam człowiek z czasem i na pomoc, gdzieś czeka.
Sam jednak człowiek z Wiary do Boga Jedynego,
stworzył między innymi Katedrę Notre-Dame;
niby tylko budynek, a mieszkanie choćby gołębi,
a to one są symbolem Czystości i Ducha Świętego.
I tak budowla będąca Katerą Marii Panny nadała wiarze wielu znaczenie,
pokazując majestat, wytrwałość pracy człowieka, dla strapionych pocieszenie.
Bywa, jednak; że nawet wytrwale i solidnie budowla zbudowana;
gdy nie dbając o tradycję jest za nietykalną traktowana;
To pojawi się coś, gdzie się zagubiliśmy; 
to pojawi się wartość tradycji, której nie doceniliśmy;
I, gdy budowla najcenniejsza jest w potrzebie,
nie ma do niej dojścia. Szukajmy wtedy w Niebie.
Nadzieją naszą gołębie. Te same, które przyniosły gałązkę oliwną dla Arki Noego;
nadzieją naszą ludzie, którzy zawalczą o to, co tak bardzo kochają. Coś pięknego.
Nic bowiem nie ma bardziej Uroczego wśród Wszelkiego Stworzenia,
niż dziękczynienie i prośba, modlitwa o... Cud Wielkiego Spełnienia.
O Miłosierdzie błagaj Koronką Miłosierdzia Bożego,
ludzie Mój Ukochany, gdy Szukasz Ukojenia i Wybaczenia Mego.
Gdyż to tak, jak z czasem; który zapomniałeś poświęcić w ogrodzie;
i nagle on usechł zamiast wydać owoce o kolejnym słońca wschodzie.
Gdyż to tak, jak z czasem; który nie został poświęcony dzieciom, czy małżonkowi;
trzeba wytrwałości, wielu dobrych uczynków i wybaczenia, zanim relacja się odnowi.
Gdy zaś trwa każde ze Stworzeń w Szacunku do Siebie,
w tej Czystości Darów i Trwaniu Obok Siebie,
Niczym Rzeka, czy Niczym Lekki Wiatr Moc Boża Między Nimi Przepływa;
a wśród Roślin, Zwierząt, czy Ludzi; Pojawia się Miłość Czysta i Prawdziwa.
Tak Koniec staje się Początkiem, Szansą na Wybawienie i Odrodzenie;
Ukoronowanie Wartości, której Należy Podkreślić Bardziej Znaczenie.
Notre-Dame płonęła, z nią płonęły Wiara i Nadzieje,
ale Miłość do Wiary pokazała; że nawet; gdy Wiara się chwieje.
Na solidnych fundamentach, z Nadzieją Miłość Wielka budowana;
pokorna i łaskawa, taka; co o wybaczenie błaga padając na kolana.
Miłość cierpliwa i pełna dobrych uczynków dla stworzeń wielu,
sama daje owoce; nie trzeba jej szukać, jako oddalonego celu.
Miłość bowiem nie zazdrości i patrzy na drugiego człowieka,
to tylko człowiek z decyzjami się zmaga, bo ona tylko czeka.

styczeń 2023

Kiedy Notre Dame płonęła, płonął razem z nią fundament tego; w co wierzono. Ale modlący wierzący okazali Nadzieję modlitwą, a ratownicy okazali Nadzieję czynem (zobacz wiersz o Notre Dame). W oparciu o ścieżkę dźwiękową I Need Volunteers i The Fire is Out autorstwa Simon Franglen, który stworzył też muzykę do Avatar 2: Istota Wody (tutaj) napisano powyższy wiersz. 

Nauka Zaufania - Inspiracja muzyką Lady Gaga - Hold My Hand

Czasami zdaje Nam się,
że przyszedł na coś czas, i czegoś mocno pragniemy,
ale jesteśmy za młodzi;
A nie zawsze sobie z tego sprawę sami zdajemy.
Nie wie nic o życiu ktoś kto go nie przeżył,
nie wie nic o życiu ten, kto patrzy ślepo tylko na obrazy;
Mija tym samym wiele cennych wartości po drodze,
niezauważane przez znaczną część życia drogowskazy.
Jak wielu próbuje iść niczym po wybiegu,
aż w jednej chwili,
nawet na nim nie umie zrobić choćby jednego kroku;
Wybieg, który staje się ścianą,
tak stromą; jakby zjeżdżało się z olbrzymiego stoku.
Wtedy, gdy właśnie upadamy;
tak cenne jest by nie być samemu,
Mieć kogoś w kim mamy oparcie, 
powierzyć na trochę życie jemu.
Na zaufaniu rodzi się największe z uczuć, jakie tylko wykreował Bóg,
Na zaufaniu i pokorze, opiera się niejeden, co wydarzył się Wielki Cud.
Tylko Uwierz! Uwierz w Drugiego Człowieka, 
Uwierz w Serce, które też na kogoś czeka.
I wchodząc po grani miej Zaufanie.
Partner poprowadzi partnerkę,
tak, że nic się jej nie stanie. Zaufanie.
Daj mu się prowadzić, prowadzić przez całe życie;
zrzuć z siebie choć tę część życiowej troski.
Krzyża, którego nie da się chcąc żyć w zdrowiu nosić samemu,
powierz, więc taką wędrówkę wspólnie sobie i komuś innemu.
Gdyż nawet wybieg ostrą granią, z której spaść można okazać się może;
gdy człowiek się tylko chełpi, tylko myśli; że "Wszystko Sam Stworzę".
To buta powala Goliata, a Dawida drobnego wznoszą na Wyżyny;
To Moc Wiary, nie głód wroga pozwoliła na zwycięstwo Jerozolimy.
Czasami zdaje Nam się, że przyszedł na coś czas,
bo czegoś mocno pragniemy,
Lecz to dopiero cierpliwość, zaufanie i pokora,
sprawia, czy dlatego żyjemy.

czerwiec 2022

Już kiedy oglądałam film wiedziałam, że z tego będzie wiersz. Później znalazłam kto śpiewa i tytuł :) 

Lady Gaga - Hold My Hand (From “Top Gun: Maverick”)

I tak od podróży wśród chmur niczym ta urocza nie tylko z filmu Top Gun 2 Maverick, ale i np. z Pearl Harbor z motywem Hans'a Zimmer'a pt. Tennessee. 

Downton Abbey: Zbudzić się

„Teraz zbudziła go wojna, my też musimy się obudzić”*

(Downton Abbey, 2010)

Spokój, jakże miły i upragniony,
spokój, gdy hałas dookoła
i ciszy jesteś spragniony.
Jednak, gdy przychodzi czas,
że broń wręcz wziąć trzeba,
oburącz ją chwyć i broń się,
walcz tylko wtedy, gdy potrzeba.

Gdyż jeśli spokój się zbudzi,
człowiek też powinien się obudzić ze snu,
a gdy już skończy się walka,
może
znów ukołysać ciało na czas nawet lat stu.
Broń odłoży na głaz,
niech spokojnie na nim spoczywa,
i życzyć tylko by najmniej,
musiała jej używać każda istota żywa.

(maj 2013)

Krąży mi po głowie kilka wątków, ale na żaden nie mam specjalnie siły i zapału do pisania. Stąd, jak trafiłam na wiersz pisany pod film "Downton Abbey" (2010), czy też serial tak dziś do niego wiersz.

Choć może to i idealny na niego moment, wszyscy mamy trochę dość tej pandemii i to czas, jak po wojnie. Każdy musi wstać na nogi i mieć do tego siłę, aby budować coś od nowa. 

A nie będzie tak prosto mając nie tylko piętno, co Nas dotykało przez nasze życie; ale i to co się stało przez ostatni ponad rok...

Inspiracja muzyką do piosenki James Arthur - Impossible 2

Kiedy planujemy podróż przez życie,
takie odpoczynku niby proste wakacje;
Wszystko ma się ułożyć i po naszemu,
we wszystkim chciałoby się mieć racje.
Życie, jednak rządzi się swoimi prawami,
a przyroda milczy ze swoimi żywiołami.
Wiatr może zawiać, słońce może zaświecić,
nawet tam, gdzie bezpiecznie i kolorowo;
Spędzenie wakacji może nie wyjść zdrowo,
ogień, który komuś udało się rozniecić.
Kiedy planujemy podróż przez życie,
żadnych sztormów nie chcemy, żadnych boleści, złych wieści;
jednak czasami dzieje się coś, co w głowie się nie mieści.

A my musimy wstawać, my musimy mieć siłę,
podnieść kolejny kamień milowy na ziemię;
Być, jak to dziecko; co stawiało pierwsze kroki,
takie nasze życie ma, takie życie ma też uroki.
Lecz nadzieja poszukiwania, nadzieja ścieżek prostowania,
wiara, że samemu i innym da się przeżyć ciężki czas;
Jest, jak coś co nas buduje, daje siłę na rozczarowania,
aby widzieć światło, gdy wejdziemy znów w gęsty las.
Bo w gęstwinie drzew trudno czasami zauważyć życie,
bo w gęstwinie drzew czasem pojawia się coś skrycie.
I wiara w światło, wiara w odnalezienie ścieżki,
ale też realizowanie swojej własnej w życiu drogi;
Sprawia, że w końcu z czegoś się wyjdzie, progi
domu, które mogły być zamknięte i oknem wchodzić było trzeba,
komin, który nie przepuszczał powietrza, bo nie dotykał nieba.
Duże oczekiwania, leniwe podejście do wielu rzeczy,
w dzisiejszych czasach wielu temu już nie zaprzeczy.
Kiedy planujemy podróż przez życie,
chcemy, aby było ciągle pięknie i tak samo;
chcemy się budzić szczęśliwi, co każde rano,
a nie wystarczy każdego dnia przemycie.
Każdego dnia musimy żyć dla innych i dla siebie,
człowiek szczęśliwym nigdy nie będzie widząc tylko pychę;
gdy tylu potrzebujących czeka właśnie na Ciebie.
I niby to tylko kropla w morzu,
a niemożliwe z kilku kropel staje się możliwe;
Zobacz tyle gwiazd na przestworzu,
a niebo, jakże w gwiazdy usiane, takie migotliwe.

czerwiec 2021

Chodziła za mną piosenka James Arthur Impossible i kojarzył mi się film o tym samym tytule sprzed jakiegoś czasu, ale patrzę jeden już wiersz pod to powstał i jest tutaj. 

Tamten wiersz był do filmu Zaczarowana a ten myślę, że też pokazało ostatnio życie każdego z Nas. Też takie "niemożliwe", co poprzewracało Nas; jak dziecko, które uczy się chodzić.

"Człowiek upada i tak leży" usłyszałam podczas spaceru mijając pewnych ludzi, bo dość głośno ktoś wypowiedział to słowa.

 Miałam nic nie mówić iść dalej, ale coś mi mówiło powiedz. Więc się odwróciłam i powiedziałam grzecznie, że słyszałam i powiedziałam: "Po to upadamy, aby nauczyć się wstawać. Obejrzy Pan Batmana". 

Uwierz w siebie - Kochanie uwierz, a nie będziesz musiał już szukać!

Uwierz w siebie Kochanie,
Uwierz w siebie i działaj, 
Niech zniknie tak zła myśl,
Daj jej odejść i wstawaj.
Nie szukaj miłości sama Cię znajdzie,
Dobrze, o tym Kochanie wiesz;
To ta, która stoi obok, trwa przy Tobie i żyje,
To ta, która otwiera się przed Tobą, nie kryje.
Uwierz w siebie Kochanie,
Bo miłość jest w działaniu każdego człowieka,
Jednak jak miłością się nauczył obdarzać,
Taka innych z jego strony miłość gdzieś czeka.
A Ci, co najwrażliwsi też w miłości i lękliwi,
mimo, że tylu myśli; że są zawsze szczęśliwi.
Bo wrażliwość to wielka radość, umiłowanie,
ale i wielkie cierpienie, gdy coś się  stanie.
Tym samym uwierz w siebie Kochanie,
bo nawet ta poranna kawa,
To również przepiękne uczuć okazanie,
widzisz nie musisz szukać.
Ta miłość tu jest, nawet w tym geście...

kwiecień 2021

Jeszcze nie wracamy do częstszych wpisów, ale ten wpis musiał się pojawić. Słyszę i widzę ostatnio różne rzeczy; które potwierdzają parę rzeczy. Potwierdzają...

Po pierwsze, że świat nie pamięta; co romantyczne, czy co honorowe.

Program, który leci obecnie w jednej ze stacji TV i są tam zmagania par. Mężczyźni, którzy już tak weszli w świat "a to sama się wkopałaś w coś to masz", "chciałaś równouprawnienia to masz", "a najwyżej będziesz mokra, to przecież tylko zabawa; tylko gra". 

Bo przecież się wygrywa i przegrywa, a jak wspomniała jedna z kobiet; "gdyby ją mieli rozstrzelać i miałaby umrzeć to też by tak zrobił?"

Zadanie dla par składało się z dwóch części. Jedno zadanie było nie do wykonania, a drugie miało pokazywać odruch. Ten odruch był wygraną. Odruch stanięcia w obronie kobiety, zasłonięcia jej własnym ciałem. Tak wielu mężczyzn dziś nauczyło się traktować kobiety całkowicie, jak koleżanki; czy równe sobie kumpele, że zapomnieli iż kobiet się broni.

Konwenanse wpływające na trwałą miłość przez lata!

W dotyku miłość,
w dotyku zmysł się budzi już drugiego człowieka;
Inaczej ten człowiek dotyka tego, na kogo czeka.
Niezauważony, gdy dotykamy nie tylko przyrody,
niezauważony, gdy dotykamy nie tylko zwierzęta i rośliny;
Przez wielu uznawany za tak prostą rzecz, normalność,
dotyk, do którego tak wielu uwagi nie przykuwa.
Ten sam dotyk, który dawniej tak miarą nagrody,
za wygraną w turniejach, czy zawodach; dar dla rodziny;
która dała na świat młodzieńca. Dawna naturalność.
Naturalność, którą w nienormalność się przesuwa;
tak dziś daleko zaszedł już ten świat.
Uważany zachwyt już dotykiem czasami już za brak;
a to w nim jest najmniej choćby wad.
Podczas, gdy dawniej tyle rękawiczek na ręce;
by dotyku nie zaznały.
Podczas, gdy dawniej w sukniach "rusztowania",
aby ciała się nie dotykały.
Podczas, gdy w konwenansach tyle uczucia się rodziło,
ale właśnie z tego pożądania i budowania relacji w odległości;
aby dopiero związani razem ludzi oddawali się w pełni miłości.

luty 2021

Kiedy wrzuca się posty z linkami do wywiadów z 20-latkami, czy starszych; które czekają na tę właściwa połówkę do ślubu można się spodziewać iż w końcu ktoś stwierdzi iż istnieje potrzeba. Aby się potrzeba pojawiła potrzebne jest poznanie. Im więcej poznania tym więcej potrzeb. Choć są już rejony, które zaczynają unikać potrzeby bliskości z racji przeludnienia. Np. Tokio w Japonii.

Tak istnieje potrzeba kochania, ale nie zbliżania się na siłę. Nie potrzeba, która nie pomaga w budowaniu prawdziwie trwałych relacji.

Otóż, więc potrzeby bliskości nie ma póki się jej nie zbudzi "frywolnym" zachowaniem. Zachowaniem za bliskim, które właściwe jest małżeństwom. Parom, które decydują się pielęgnować na wzajem własne potrzeby przez całe życie. Zachowaniem okruszonym lekturą (tak, dawniej głównie gorszące mogły być książki - pisze o tym m.in. Jane Austen), czy współcześnie filmem lub obrazem oraz modą na inne tradycje.

Niewielu decyduje się na oglądanie, czy czytanie książek o dawnym podejściu do życia. Nic dziwnego, bo wielu współczesnych ludzi po prostu ich nie rozumie. 

Konwenanse nie pozwalające panny nawet pocałować w dłoń, konwenanse pozwalające na trochę więcej luzu jedynie w tańcu. 

Konwenanse, gdzie dotyk już sprawiał; że kobieta zauważała mężczyznę, na którym jej zależy...

Tak taki dziś drobiazg, który wyśmieje wielu. Jak wielu też go nie zrozumie i uzna za nienormalne. Dotyk ukazany w "Duma i Uprzedzenie", gdy Jane wsiada do karety; a Pan Darcy podaje jej dłoń (niby błachostka, ale już tors wg. 12 mężczyzn z kalendarza z Montany to za dużo nawet, jak na dzisiejsze czasy).

Więcej niż dotyk dłoni wyzwalający pożądanie, a pożądanie oczywiście wyzwala chęć na kolejne przyjemności.

Pokój, niczym Taniec - Gotowe na Wszystko

Czasem w naszym życiu zdarzają się wyboje,
czasem nie jest tak samo, jak dawniej we dwoje.
Czasami ludzie dostają, a inni nie mają;
a jeszcze gorzej, gdy jedni innym wytykają.
A czasem wystarczy dać się tylko prowadzić,
przypomnieć sobie wpajane Nam autorytety;
Czasem to wystarczy, aby niczym komety,
spadać zaczęli spadać, próbujący przesadzić.
Niezależnie bowiem,
co byśmy robili świat rządzi się swoimi prawami;
Siła wyższa, co rządzi,
niezależnie, jakby ją określił ludzkimi słowami.
Koleje losu są różne,
na prezent od życia nie tak wiele czasem cierpliwości;
Każde ubiory podróżne,
mogą natomiast sprawić, że niepokój w Nas zagości.
A w tańcu potrzeba dwojga, aby pokój mógł trwać;
niezależnie, czy człowiek, czy ludzie mają go dać. 

grudzień 2020

Na dniach słyszałam piękne porównanie do pokoju to tańca. 

Mężczyzna pociąga za sobą partnerkę i tańczą. Jeśli partnerka się da prowadzić to jest to taniec w pokoju i nikt nikomu nie depcze po palcach. Z jednej strony mówi się o tym, żeby być spokojnym; a z drugiej tyle osób jest podchodzących do tematu, mi się udało to dlaczego nie Tobie. Nie starałeś się, nie starałaś. W życiu, w prowadzeniu firmy, w przetrwaniu relacji, w opiece nad dzieckiem, czy psem, etc.

Polecam tu zajrzeć do wiersza do filmu Zatańcz ze mną, gdzie też jest o tańcu. I wracamy do tematu...

W tym momencie nawiążę trochę do starszego posta, a zarazem i serialu "Gotowe na wszystko". 

Jedna z bohaterek będąca modelką stawiła czoła temu; że mąż stał się niewidomy i to ona musiała utrzymać dom. - zobacz tutaj

Spotykając parę odcinków później znajomą; której się nie udało i stoi w kolejce za jedzeniem stwierdza, że jej się udało. Robi to takim tonem, że znajoma zauważa; że to iż raz się jej udało nie znaczy, że nic już jej w życiu nie spotka. Życie kołem się toczy i spotykają Nas różne rzeczy.
- Przeczytaj o wstawaniu i upadaniu w wiersz do m.in. Batman.

Gotowe na Wszystko: Zaufanie i pokora

Wśród piasków pustyni i bujnych traw,
wśród zgiełku miasta i ciszy w lesie;
niejedna rzeka wartość swoją niesie,
wieńczy ogon na mapie niczym paw.
Wartość to historia zebrana z meandrów,
wartość to historia życia flory, która w niej żyje;
wartość to etapy rozwoju obfitej fauny,
która się ze swoim życiem pod strzechą nie ukryje.
Woda płynie i faluje, woda na skały i żwiry się wyleje,
 jak ziarna na ziemię się rozsypują i mają nadzieję;
że ogrodnik będzie pamiętał o podlewaniu,
że słońce będzie świecić przy rozkwitaniu.
Lecz planowanie koryta rzeki to jedno,
a jej bieg rządzi się swoimi prawami;
Gdy deszcz obficie ją zaleje,
możliwe, że będzie poza korytami.
Zaufanie do rzeki, stąd też różne być może;
ten co raz się podtopił powie: Ja się trwożę.
Ten kto nie poznał rzeki może mieć szczęście lub wejść wręcz za głęboko,
wtedy nie zawsze znajdzie powrotną drogę, bo rzeka może płynąć szeroko.
Spokojna jest jednak rzeka cicho sobie płynie,
i każdą tą historię przemilczy, przeniesie;
Może co najwyżej artysta z historii zasłynie, 
jeśli go wena, gdzieś hen daleko poniesie.

sierpień 2020

Zacznę, że tak powiem podobnie do tekstu z "Gotowe na Wszystko". Sezon 3, odcinek 02 słyszymy kilka faktów, które przeplatają się z tymi sprzed kilku odcinków. 

Mowa o tym, że praktycznie każda dziewczynka marzy, by założyć białą suknię (motyw dla fanów serialu z jednego z poprzednich sezonów, gdy szuka kogoś na partnera; bo chce mieć ważne dokumenty do lekarza). 

Mowa o tym, że ludzie powinni mieć do innych zaufanie (tutaj mowa m.in. o Bree, której przyszły wybranek z tego wspomnianego odcinka wydaje się mieć nieciekawą historię). 

Mowa też, o tradycyjności Bree (pomijając, że parę odcinków wcześniej; jak i później zaszaleje w tym aspekcie). Wątek o tym, że mężczyzna też może być tradycjonalistą pojawia się parę odcinków później z motywem Susan. 

Tym razem zajęliśmy się ostatnim z nich, który nawiązuje bardzo do wiersza "O szacunku szacunku, czyli polityka, Oratorium Piotra Rubika i 50 Twarzy Greya". Tak równie tytuł długi, jak i komentarz pod wierszem z pod tego linka. Wracając do motywu Bree. Nie Nam ją oceniać, bo zrobiła; jak potrafiła najlepiej i jak uważała za słuszne. 

Każdy postąpił by po swojemu, ale... jest tam piękny wątek według mnie dla wszystkich; którzy mieli już ten pierwszy związek, czy też pierwsze małżeństwo (na podobieństwo Bree) za sobą. 

Bree i jej historia

Po śmierci pierwszego męża Bree staje się na trochę wolną kobietą, aby przed ślubem z kolejnym mężem postawić przed sobą zadanie; że będzie czekać ze wszystkim, co robią małżeństwa. Pomija się, jednak np. wątek białej sukni. Bo przecież każde małżeństwo to nowa biała kartka papieru, którą sami zapisujemy tworząc nasze życie. Inna z bohaterek serialu Gabriel ją wyśmiewa, ponieważ dla niej samej to nie ma znaczenia. 

Wątek Gabriel

Podnoś się i w końcu wstań! W nawiązaniu do cytatów motywacyjnych!

Podnoś się i wstań,
kopnij życiową klęskę w siną dal,
po co Ci taki drań,
lepiej w priorytety mocno tu wal.
Po to się upada, aby móc nauczyć się wstawać;
jak mawiają w "Batmanie";
Po to nie możemy czasem iść, 
aby się przekonać, że czołganie też nam wychodzi.
Kiedy smętnie dzień się przez ponurą aurę zaczyna, 
nie ma, co razem z nim tak znowu tutaj obstawać;
za dużo czasu się z tym po prostu zawsze schodzi.