Inspiracja muzyką do piosenki James Arthur - Impossible 2

Kiedy planujemy podróż przez życie,
takie odpoczynku niby proste wakacje;
Wszystko ma się ułożyć i po naszemu,
we wszystkim chciałoby się mieć racje.
Życie, jednak rządzi się swoimi prawami,
a przyroda milczy ze swoimi żywiołami.
Wiatr może zawiać, słońce może zaświecić,
nawet tam, gdzie bezpiecznie i kolorowo;
Spędzenie wakacji może nie wyjść zdrowo,
ogień, który komuś udało się rozniecić.
Kiedy planujemy podróż przez życie,
żadnych sztormów nie chcemy, żadnych boleści, złych wieści;
jednak czasami dzieje się coś, co w głowie się nie mieści.

A my musimy wstawać, my musimy mieć siłę,
podnieść kolejny kamień milowy na ziemię;
Być, jak to dziecko; co stawiało pierwsze kroki,
takie nasze życie ma, takie życie ma też uroki.
Lecz nadzieja poszukiwania, nadzieja ścieżek prostowania,
wiara, że samemu i innym da się przeżyć ciężki czas;
Jest, jak coś co nas buduje, daje siłę na rozczarowania,
aby widzieć światło, gdy wejdziemy znów w gęsty las.
Bo w gęstwinie drzew trudno czasami zauważyć życie,
bo w gęstwinie drzew czasem pojawia się coś skrycie.
I wiara w światło, wiara w odnalezienie ścieżki,
ale też realizowanie swojej własnej w życiu drogi;
Sprawia, że w końcu z czegoś się wyjdzie, progi
domu, które mogły być zamknięte i oknem wchodzić było trzeba,
komin, który nie przepuszczał powietrza, bo nie dotykał nieba.
Duże oczekiwania, leniwe podejście do wielu rzeczy,
w dzisiejszych czasach wielu temu już nie zaprzeczy.
Kiedy planujemy podróż przez życie,
chcemy, aby było ciągle pięknie i tak samo;
chcemy się budzić szczęśliwi, co każde rano,
a nie wystarczy każdego dnia przemycie.
Każdego dnia musimy żyć dla innych i dla siebie,
człowiek szczęśliwym nigdy nie będzie widząc tylko pychę;
gdy tylu potrzebujących czeka właśnie na Ciebie.
I niby to tylko kropla w morzu,
a niemożliwe z kilku kropel staje się możliwe;
Zobacz tyle gwiazd na przestworzu,
a niebo, jakże w gwiazdy usiane, takie migotliwe.

czerwiec 2021

Chodziła za mną piosenka James Arthur Impossible i kojarzył mi się film o tym samym tytule sprzed jakiegoś czasu, ale patrzę jeden już wiersz pod to powstał i jest tutaj. 

Tamten wiersz był do filmu Zaczarowana a ten myślę, że też pokazało ostatnio życie każdego z Nas. Też takie "niemożliwe", co poprzewracało Nas; jak dziecko, które uczy się chodzić.

"Człowiek upada i tak leży" usłyszałam podczas spaceru mijając pewnych ludzi, bo dość głośno ktoś wypowiedział to słowa.

 Miałam nic nie mówić iść dalej, ale coś mi mówiło powiedz. Więc się odwróciłam i powiedziałam grzecznie, że słyszałam i powiedziałam: "Po to upadamy, aby nauczyć się wstawać. Obejrzy Pan Batmana". 

Wprawdzie to już było mimo uszu, ale chyba słyszałam za mną "Gotowa byłabym jej za to zapłacić jak pomoże". Dużo większym dla mnie darem będzie, jeśli temu zupełnie obcemu mężczyźnie to pomoże. To będzie najpiękniejszy dar.

W świecie, gdy mamy tyle tragedii wielu nie zauważa tych; które ma obok siebie. 

Takie przypadkowe spotkania... a może nie przypadkowe. Ludzie, do których umiejętnie trzeba umieć wyciągnąć dłoń. 

Jak ten chłopiec z filmu "Niemożliwe"(Impossible), który czekając na odnalezienie rodziców i rodzeństwo znalazł rodziców i krewnych praktycznie wszystkich innych. Odegrał swoją rolę, gdy oni musieli pokonać swoje ścieżki.

Bo z planami to niestety jest, jak to w jednej z części Harry Potter powiedział: "Planujemy, idziemy i plany szlag bierze". Czasami nie da się wszystkiego planować.

Planować można, ale jest z nim; jak z zaufaniem. Jest ograniczone. Dziwny zbieg okoliczności; że dziś o tym piszę; gdy wchodzą Nowe Przepisy Dla Kierowców i Pieszych. Uważajmy na siebie, zaufanie ograniczone :)

Ale tak to jest, czasami jesteśmy w takim lesie. A nawet nie można się wspiąć na drzewo, jak to choćby taki Hobbit (zobacz tu); który patrzy, w którą stronę iść. 

A nawet, jeśli zobaczy ścieżkę to schodząc na dół zauważa, że jego pobratymcy wiszą zaplątani w pajęczyny. I plany beztroskiej wycieczki trzeba zacząć od ratowania tych dla niego najbliższych.

Rozejrzyjmy się wokół, kiedy czasami nie widzimy ścieżek. Możliwe, że albo ktoś Nam podaje pomocną dłoń; albo my możemy mu ją podać. 

Wielka moc leży już tylko w naszych dłoniach. A nawet Mistrz Yoda ze Star Warsów (zobacz tu) mówił coś w stylu: "Nie próbuj, ale rób!". 

Dodałabym tylko, a wyjdzie; jak wyjdzie.
Wyjdzie najlepiej, jak potrafimy; jeśli się do czegoś przyłożymy :)