Sens światła ukryty w kropli wody ze strumienia

Strumienie wody pod niebo się pnące,
gdzieś wysoko widać słońce gorące;
Nie chlapnij mnie wodą Moje Kochanie,
bo ja Cię nie chlapnę, a będzie kąpanie.
Ty skaczesz wysoko, jak wyżej potrafię;
ja nurkuję głęboko, lecz jak Ty nie umiem,
Czy to złoto, czy słońce w fontannie migoczące?
Dopiero teraz wszystko dobrze tak rozumiem.
Gdzie schodów trochę do pokonania,
gdzie droga też prostą w dialogu codzienności,
tam w zakamarkach między drzewami,
coś co nie mogło dać jesienią, pełni radości.
Choć przed oczami widać punkty, gdzie jest woda;
choć na kafelkach błękit, biel i szarości,
woda jedynie w poziomie tam teraz gości.
Promienie słońca widoczne w toni wody,
nie chlapnij mnie wodą Moje Kochanie,
bo ona zimą za szkłem i nie daje ochłody.
Pływające nad głową foki, pływające nad głową delfiny,
a na zewnątrz widać czarno-białe pingwinów rodziny.
Gdy wielu zapomina o pochodzeniu tradycji,
jak zapomina się o utrzymywaniu w porządku wody;
kry na morzu pływać zaczynają na morzu daleko,
jak człowiek skoncentrował się tylko nad rzeką.
Bo choć tylko tyle się od człowieka oczekuje,
człowiek szuka w kosmosie miejsca,
Antarktydę nieporządkiem w wodzie rujnuje.
A Antarktyda, jak ta Miłość,
jak te Tradycją żyjące wieloletnie ludzi relacje;
Związki małżeńskie, co są wierne i trwałe,
gdy jedno wymiennie z drugi idzie w adoracje.
Gdyż nie sztuką jest tylko od kogoś coś brać,
ale i na podarowanie musi Cię być stać.
I nie mowa tu o żadnej materialnej majętności;
a o czasie, którego nie da się odzyskać,
wypracowanej przez lata wierności i łaskawości.
Miłość sensu nadaje, nadziei i oczekiwaniu,
by, gdy przyjdzie właściwy czas,
pomyśleć o prawdziwym i czystym kochaniu.

luty 2023

Inspiracja pojawiła się przy track 8 do Avatar: The Way of Water Soundtrack The Way of Water – Simon Franglen. Tym samym to, że na obrazkach do wierszy często jest ostatnio woda lub odcienie błękitu jest nie bezpowodu.

I tak na koniec pisania wiersza przypomniała mi się... łania:

"Jak łania pragnie wody ze strumieni,
Moja dusza pragnie Cię.
Tylko Ty jesteś moim pragnieniem,
Zawsze chcę uwielbiać Cię."

Zobacz też:
Wielka 4-ka z Mądrym Jeleniem na Czele

Miłość trzeba umieć dawać i brać

Film Dom nad jeziorem (zobacz wiersz o Cierpliwości tutaj) ukazuje parę, co spotkać się chciała za wcześnie i stracili nadzieję. Później okazało się, że mogą się spotkać; ale... muszą zaczekać 2 lata.

W końcu się spotkali, w końcu się znali. 

To piękny przykład na dzisiejsze czasy, gdy wielu myśli; że miłość to przyjdzie na SMS i równie szybko ją zrozumieją. 

Potem natomiast część się zastanawia czemu taka miłość nie była na lata. A nad nią po prostu trzeba popracować... zawsze. Nie ma skrótów. Zawsze przyjdzie kiedyś czas pracy nad uczuciem, tylko wielu tego nie zauważa lub nie chce zauważać. 

Zobacz też: 

Człowiek i Delfin potrafią się wspierać

Wiersz o pingwinach

A, gdy przyjdzie właściwy czas. Nie dzień wcześniej, jak to przybyli zobaczyć światło w Dniu Durina znajomi Krasnoludowie Hobbita Bilba (zobacz wiersz Przygoda - tutaj); a na czas. I, dlatego w swoim czasie powinno być poznanie i zakochanie. A i najpierw ślub, aby dać fundament pod rodzinę; a potem o ten fundament dbać, aby i dziecko miało szansę w niej żyć i zdrowo się rozwijać :)

Ogród Roślinności w Zatoce Delfina, czyli o... Miłości :)

Ocean jest pełen możliwości,
więc wielu nie widzi w ogrodzie przyszłości,
wielu po świecie, jak te delfiny podróżuje;
niewielu, jak te ssaki dom i rodzinę buduje.
Ogród wymaga czasu, drzewo lat,
aby konar jego stał się gruby i uniósł człowieka;
Liść zanim pośród niego wyrośnie owoc,
najpierw pełnię kwiatów niejednych przeczeka.
Ocean jest pełen tak możliwości,
lecz, kiedy czasem delfin dopływa do zatoki;
zauważa morze roślin obfitości,
jak i człowiek się zachwyca widząc jej uroki.
Ręce spracowane ogrodnika, choć mówi;
że to była prosta droga,
Ręce w zadrapaniach, gdy gałęzie chwytały,
zabrudzone paznokcie, które plewiły;
aby niejedne rośliny do słońca dostęp miały.
Twarz, która przez słońce się zanadto spaliła,
czy włosy, które scieniowało mocniej przygrzewając swymi promieniami;
I własną drogę, która go do niej sprowadziła,
jakże obfitą w podróże, lecz beznadziejną, bez tego co tworzymy rękami.
Miłość zrodzona w Zatoce, gdzie błoga ilość roślinności,
przyroda narosła przez lata, którą odwiedziło wielu gości.
I mała rybka, i kret, i mały robaczek,
i niejeden kwitł i znikł tutaj krzaczek.
Roślinność Zatoki w Zazdrość budującą uzbrajająca człowieka,
bujność Roślinności Zatoki go Zawstydzająca;
Aby budował, wykańczał, na wszystkie zdobyte sposoby dekorował;
ogród, którego piękno będzie gdzieś w przyszłości,
ogród, którego piękna na starość wreszcie, kiedyś i sam też doczeka.
Delfiny to towarzyskie stworzenia,
więc mając; gdzie wracać same do brzegu podpływają,
Delfiny to towarzyskie stworzenia,
więc mając, gdzieś spokój same też potomstwo wydają.
I tak z Delfinami powstaje Zatoka, pełna miłości i Boskiego Stworzenia,
Zatoka nie tylko pełna Roślinności, ale i taka, co niejednego przemienia.

luty 2022

Drzewa takie, jak Ty i Ja, Pijmy Żywą Wodę do Dna!

Woda niesie ze sobą różnorodne wartości,
Nic dziwnego, że porównuje się ją do miłości.
Woda, więc niezwykłe pożywienie Nam co dzień da;
Drzewa takie, jak Ty i Ja, Pijmy Żywą Wodę do  Dna!
Każdy bowiem człowiek jest, jak drzewo;
a jego owoce dobrymi lub złymi słowami,
Każdy bowiem człowiek jest, jak drzewo;
a jego dary dobrymi lub złymi uczynkami.
Drzewa takie, jak Ty i Ja, Pijmy Żywą Wodę do  Dna!
Ci, co kochamy Miłość i Pokój,
Ci co w małżeństwie i rodzicielstwie staramy się trwać w cierpliwości;
Łaskawość okazujący i dobroć, gdy jedno nie pamięta o wstrzemięźliwości.
Uprzejmi dla starszych i niedołężnych, cicho idąc przez świat;
uczynkami i dodawaniem otuchy, czy nadziei wskazujący szlak.
Wierni tak samo, gdy jesteśmy blisko;
jak i, gdy drugiego przy pierwszym nie ma.
Skromni tam, gdzie trzeba w ubiorze;
i tak nagie pochłonie Nasze prochy ziemia.
Drzewa takie, jak Ty i Ja, Pijmy Żywą Wodę do  Dna!
Żywą Wodą jest ta prawdziwa Woda ze Strumienia,
która pozwala też zrodzić dobre owoce,
dobre uczynki, spojrzenia i słowa dla świata;
takie, które, gdy odejdziemy zostaną na lata.

wrzesień 2021 

Przypomniała mi się książka z domowej biblioteczki. Taka "Woda Żywa", w której są baśnie pisarzy polskich. Po napisaniu natomiast wczorajszego posta przypomniało mi się, jak ostatnio trawiłam na wypisane w jednym miejscu Dary Ducha Świętego i Owoce Ducha Świętego.

 

Ktoś jakiś czas temu opublikował zdjęcie na Facebooku z Szczepionką Wiary w 3 DAWKACH:

Chrzest > Komunia Święta > Bierzmowanie

I coś w tym jest. Praktyka czyni Mistrza, ale przede wszystkim, aby samochód jechał trzeba naleć do niego paliwo. A tym paliwem w przypadku wiernych są 3 Sakramenty Święte; które pozwalają się dalej rozwijać. To, jak będziemy prowadzić auto; jakim jest nasze życie to już sprawa indywidualna.

Ale to, jak dobrze będziemy prowadzić auto życia; takimi będziemy ludźmi i tacy będziemy dla innych ludzi oraz całego świata. Patrząc na tą listę ja osobiście widzę, że Wierność Małżeńska... gdzieś poskręcała dziś w niektórych przypadkach w bardzo dziwne kierunki.

Fantaghiro 2: Bo to księżniczka była żabą!

Koło, koło, kolejny okrąg na wodzie,
koło, koło, plusnęła ryba,
Koło, koło, kolejny okrąg na wodzie,
koło, koło, tam jest pająk chyba.
Pająk wodny skacze, skacze,
krąg na wodzie za kręgiem,
przy brzegu pisklę kacze,
krąg na wodzie za kręgiem.
Plusk. Dwoje dwoje oczu spod liści wystaje,
Plusk. Liść zaraz zatonie się zdaje,
Ale tylko się zdaje,
bo przecież, meandry, rosną na wodzie,
a z nimi wielkie liście,
tworząc piękny obraz w harmonii i zgodzie.
Plusk. Dwoje oczu spod liści znów wystaje,
Plusk. Na liściu żaba na czterech odnóżach (staje).
Meandry wokół, biały, różowy, czerwony,
Meandry wokół, a pomiędzy nimi krajobraz (zielony).
Plusk. Coś wyskakuje z wody.
Plusku brak kolejnego,
bo czy to coś niezwykłego
czy typowego,
to druga żaba była,
która pierwszą przewróciła,
gdy tylko z wody wyskoczyła.
Plusk. Być może dla ochłody.
Być może...

(lipiec 2013)

Kiedy wstawiałam poprzedni post z wierszem do Fantaghiro (zobacz tutaj) zastanawiałam się, że chętnie wstawiłabym mój ulubiony inny - o żabie. 

Fajnie się, jednak złożyło; bo mam jedną taką znajomą, która podobnie, jak Fantaghiro miała możliwość zbroję nosić. 

Dokładnie mówiąc... Moja zdolna znajoma samodzielnie kiedyś na jakiś specjalny dzień wykonała kolczugę z kółek niczym ta, którą nosili rycerze pod zbroją. A potem jeszcze miała okazję tą kolczugę na siebie założyć. I podobno lekka nie była.

Człowiek, jak woda. Niszcząc, więc świat; niszczymy siebie!

Zamykając oczy i tuląc się do drugiego człowieka,
niejeden wyobraża sobie piękny cichy raj;
Pełne radości miejsce, gdzie spełnienie go czeka,
marzeń bez liku, których nie zliczy gaj.
Zamykając oczy wielu zamarzy o plaży,
a mężczyźnie, czy kobiecie; co się praży;
W słońca promieniach, gdzieś blisko morza,
widok dlań przepiękny niczym polarna zorza.
Niejeden też zamarzy, aby pojawiła się wielka impreza;
ale już na kelnera, czy kelnerkę rzuci uwagę "Żeś beza".
Niejeden też na imprezie butelkę wrzuci do wody,
bo szampan się schłodzić miał tylko i chłodzi się do tej pory;
Już wypił ktoś ze swojego kieliszka i dla ochłody,
rzucił się do morza razem z nim, no przecież wiedzie prym.
I tak nie poszanował człowieka, nie poszanował wody,
tej, którą spożywa i zaspakajającej jego pragnienie;
I, jakże Ty człowieku chcesz jeszcze opuszczać ziemię?
Miłości do świata uczy się od maleńkości.
Od małego ziarenka, co rośnie w ziemi i wyrasta na kwiat.
Od mrówki zbierającej po Tobie z jabłek ogryzki i inne resztki,
poprzez pszczoły zbierające nektar z kwiatów, czy osy z pestki.
Od zwierząt, co roślinami i innymi stworzeniami się posilają;
co często piękny przykład relacji z innymi gatunkami dają.
Po Ciebie człowieka, co ma różne poglądy i wyznania;
co ma władzę do świata zmieniania i odbudowywania;
Więc buduj, co dobre; pielęgnuj różnorodne relacje,
ku dobremu wspólnemu niech dążą tylko dotacje.
Bo, gdy jedni zrozumieją; że w piedestału trzeba się uniżyć;
a drudzy zrozumieją, że łaskę przyjąć też czasem trzeba;
Świat zacznie się zmieniać, i nawet ta wielka potrzeba,
co u niektórych się zjawia na kontakt z kosmitami;
Będzie czymś już poza naszym pojęciem, urazami.
Bo najpierw przy sobie musimy umieć mój człowieku wyżyć.
Tylko szanując jeden drugiego,
organizmy żywe mogą liczyć;
Na coś od Siły Wyższej,
czy z kosmosu coś zaszczytnego.

marzec 2021

Wczoraj była cisza. Moje Kochanie ludzi cisze, co może niektórych zaskoczyć ja też. Zatopić się w ogródku na grządce latem i grzebać w ziemi. Położyć się na kanapie i oprzeć głowę na barku lub klatce piersiowej osoby, którą noszę w sercu. Jednak przejdźmy do tematu... 

Skoro było o orle, było też o osiołku niczym wole to teraz przypadało by na lwa. I dziś nie będzie o lwie, a zatrzymamy się na chwilę na człowieku...

Jak ostatnio m.in. pod wpływem jednej znajomej powstało wiele postów zarówno pod kątem karmy, a pokarmu (zobacz tutaj). Jak powstały też pod jej wpływem niektóre części postów o pięknie reguł (zobacz tutaj) w religiach, czy w prawach stanowych danych krajów (zobacz tu).

Wolni, jak jesienne liście i mieszkańcy oceanu

Na dworze coraz chłodniej,
promienienie nie zawsze nas sięgają;
poczucie wolności jesienią jest trudniejsze, 
gdyż ubrania nas włóknami pętają.
Poczujmy się, więc jak liście;
co spadają z drzewa,
za każdym razem, kiedy światła więcej w ciągu dnia,
pomyślmy, że jesteśmy, jak ten liść, co wolność ma.
Opada powoli, lekko przez wiatr niesiony,
pływa niczym w wodzie istota oceanu;
gdzie nie sięga ludzka ręka i daje mu żyć,
spokojnie, bez strachu, nieposkromiony.
(październik 2018)

Wolnymi czują się zwierzęta na wolności, kiedy nie są nękane przez środowisko i czynniki zewnętrzne, a w tym człowieka. 

Opowieści z Narnii Podróż wędrowca do świtu

Spokój, płynie statek po wodzie,

spokój, już po ciężkiej przygodzie,

spokój, bo woda się uspokoiła,

spokój, trwoga go już opuściła.

Stawiane były zadania,

stawiane skrzętnie i trwale,

niby nie do pokonania,

ze strachem tańce, bale.

Przed dziewczyną stało zadanie,

i przed jej bratem,

stało nie jedno pożądanie,

które ze światem,

pożegnać się musiało, gdy zwalczyli męki,

pokonali dręczące ich serca nie małe udręki.

Tak i statek wraz z nimi, po szerokiej wodzie,

wydostał się z burz i mgieł odmętów,

ruszył po spokojnym oceanie ku dobrej przygodzie.

(grudzień 2014)

Przychodzi taki moment w filmie Opowieść z Narnii: Podróż Wędrowca do świtu, gdzie nie ma siły i dwoje ostatniego rodzeństwa, które dotarło do tej krainy wprost musi zwalczyć swoje obawy. 

Łucja walczy z podobieństwem do siostry (Zuzanny) i nie zatraceniem własnego ja - nieznana, bo nikt nie widział jej postaci. Edward walczy z troskami, które mu towarzyszą odkąd pierwszy raz zjawił się w tej krainie - ze słabością, a raczej jej poczuciem. Nie jest taki, jak starszy od niego Piotr. 

Ale nie tylko Łucja i Edward musieli pokonać własne słabości. Każdy kto razem z nimi był na statku wystawiany był na podobne próby, aż do momentu; gdy udało im się wyjść na spokojną wodę.

Ten post porusza wątki:

• Narnia Podróż film
• Podróż Wędrowca do Świtu Narnia
• filmy Narnia

Inspiracja Titanic Soundtrack - Southampton

Morze szerokie, głębiny nieposkromione,
a po nim statek płynie,
nie to ocean, a wokół delfiny,
przepiękny widok za burtą,
z nich ta podróż również słynie.
Spokojne wody, po których sunie kolos,
a na nim tłum ogromny, pełne szyku sale,
fale obijają się o burty, mewy wysoko już nie latają,
za to fale niewielkie przy rufie statku się uwidaczniają.
I te delfiny, te skaczące do góry,
przemierzające głębiny wód, który ręką nie dosięgniesz,
nie dosięgniesz na statku, ale możesz tu podziwiać,
ze spokojem serca, ukojonym pięknym wodnym krajobrazem,
przemierzające głębiny wód, który ręką nie dosięgniesz,
ale są w stanie nie jedno oko zachwycić, zadziwiać.
A wiatr może delikatną bryzą koić wszystkie drobiny,
drobiny ciepła, które może niekiedy latem doskwierać,
drobiny ciepła, które w małej ilości mogą wspierać,
aurę wokół, dodawać doskonałości, każdej spędzonej tu chwili.
(styczeń 2014)

Źródło obrazka: gildia.pl

Inspiration Titanic Soundtrack - Southampton

W kręgu muzyki filmowej. Inspiracja filmem Titanic, a raczej jego pojedynczym track'iem ze ścieżki dźwiękowej. Titanic Soundtrack (1997) skomponowany przez kompozytora takiego, jak James Horner jest piękną kompozycją wielu różnych instrumentów, tworząc między innymi Southampton trwający wprawdzie 5 minut i 27 sekund, ale chciałoby się, by to było więcej...