Skarb - wiersz stworzony przy muzyce Il Divo

Kiedy zaczęto stawiać pierwsze litery,
jak pierwsze kroki stawia człowiek, 
gdy chodzi na ziemi;
tak właśnie w tle zaczęła lecieć francuska piosenka,
"Pour Que Tu M'aimes Encore" wykonana w kwartecie,
takie niewielkie, a wielkie CZTERY,
bo Il Divo by działać we Wszechświecie nie śpiewa w duecie.
Lecz nie o nich wiersz, a o Prawdzie Miłości,
takiej niby głupocie, a dającej tyle Radości.
Gdy drży człowiek na karku to z powodu nerwów, strachu lub błogości,
jak to z danym człowiekiem jest. To już kwestia do kogoś uczucia miłości.
Jednych bowiem kochamy z dystansem, bo tak ma być;
miłość potrzebna, aby wegetować, aby po prostu żyć.
Innych warto się trochę bać, aby przez życie iść i trwać;
przy regułach, które wielu łamie gdy są tak cennymi;
dają się poznać i siłę Nam dają,, gdy gdzieś walczymy.
I nie każda walka musi być zawsze też wygrana,
gdyż Miłość; to także to, że gdy Mąż i Żona są razem,
Jedna osoba drugiej po prostu staje się poddana.
Miłość to brak EGO wobec drugiego stworzenia,
a z Ufnością Bogu z Nicości w Życie się zmienia.
To Skarb, którego nie da się opisać zwykłymi Słowami,
to Słowo, co stało się Ciałem i zamieszkało między Nami.

kwiecień 2023

Gdzieś we Wszechświecie Kwiatów na Łące odnajdują się dwa podobne kwiaty, jak zwierzęta dobierają się w pary lub ludzie, czy... gwiezdne pyły tworzące planety.

Dwa serca słuchające śpiewu ptaków niczym para słuchająca skrzypka grającego na moście Amazing Grace, o ile to nie romantyczni śpiewacy w kwartecie; jak Il Divo śpiewający także do Zaklętej Miłości (Sortilegio), czy Andrea Bocceli - człowiek, który przeżył, gdy chciano dokonać aborcji. Życie znajdujące Miłość, dzięki Wierze w Boga. A Bóg jest Miłością, zawsze daje Życie.

Avatar 2: Istota Wody - Jak Mocno Fala Unosi się, Tak Mocno bije Serce Twe!

Jak mocno fala unosi się, 
tak mocno bije Serce Twe.
Jak mocno wicher w żagle dmie,
tak mocno stworzeniu żyć się chce.
Jak wysoko latać się tylko da,
tak wielka może być miłość Twa. 
Nie w każdym miejscu spokojnie żyć da się,
dlatego rozłóż najszerzej, jak możesz ręce Twe.
I spójrz na horyzont niczym podniebny ptak,
zobacz, gdzie podążyć dalej na życia szlak.
Jak serce mocno bije Serce Twe,
tak bardzo żyć się stworzeniu chce;
Tym samym weź, co najważniejsze i płyń,
zmieniając niczym rzeka zmienia koryta;
Gdy nie może się przedostać, gdy zakryta,
jej droga, co pokonywała ją całymi latami.
Lecz pamiętaj o Tradycji,
pamiętaj, że w Sercu jesteśmy nadal Ci sami.

styczeń 2023

Zainspirowany życiem, filmem i muzyką Avatar 2: Istota wody wiersz. Główną rolę w pomyśle na wiersz odegrał utwór: Simon Franglen - Leaving Home From "Avatar: The Way of Water". 
To trochę w myśl film Dom tam, gdzie Serce Twoje/
Czy Scarlttowskie: Jesteśmy buntownikami (...) Nasz dom jest tam, gdzie my jesteśmy.
Wiersz dedykuję mieszkańcom Ukrainy, bo oni odczuli podobną sytuację na własnej skórze.

Krokus nad ziemię wyrasta, niczym ptak rozkładający skrzydła do lotu!

 Krokus nad ziemię wyrasta,
niczym ptak rozkładający skrzydła do lotu.
Od małej cebulki na początku wyrastają pędy,
niczym z małego jajka wykluwa się pisklaczek;
Później wyrastają zielone małe listki - łodyżki,
jak dorasta ten mały gatunku ptaka dzieciaczek.
Gdy przychodzi wiosna i cieplejsze dni,
na czubku krokusa głównej łodyżki;
Pojawia się pąk w tajemniczym kolorze,
wygląda pięknie na polanie, wśród pni.
Ptak dorastając z pisklaka też zmienia swoje kolory,
bywa; że od szarości do bieli,
bywa; że do różnych tęczy barw,
takie, jakie jego rodzice mieli. Ich gatunku walory.
Kiedy słońce mocniej grzeje z pąka krokusa kwiat się tworzy,
może być fioletowy, może być błękitny, czy żółty;
A może powstać kwiat biały, czy dwukolorowy, jak się ułoży.
Tak szarego kaczątka mogą być piękne białe łabędzie,
tak z żółtego kurczaczka może być różnego koloru kura;
Tak z małego kaczątka wyjdzie kaczka mama lub tata,
każda może mieć innego koloru wtedy też swoje pióra.
Tak wśród kur, kaczek, bażantów i paru innych ptaków się zdarza,
że zmieniają kolory, gdy dorastają. Innym kolorem je los obdarza.
A tak, jak kwiaty krokusa rozkładają pąki każdego dnia,
tak ptak się to lotu niejeden wzbija lub do maszerowania;
A, gdy po pełnym dniu przychodzi w końcu ciemna noc,
ptak także wraca do gniazda po cały dniu podróżowania.
Szczęśliwa wolności, co skrzydła; jak płatki rozkładasz,
szczęśliwa wolności, co pozwalasz chwytać wiatru strumienie;
Szczęśliwa wolości, co dajesz poczuć słońca ciepłe promienie,
szczęśliwa wolności, co karmisz każdą małą kroplą wody.

marzec 2021

Dzisiaj krótko komentarzem, a dłużej wierszem. Mam nadzieję, że wiersz znajdzie swoich zwolenników :)

Dlaczego czasem warto być osiołkiem?

Osioł takie niby proste stworzenie,
osioł taki niby nieszczególny;
A, jednak osiołek ma swoje zalety,
choć pierwsze też jest skojarzenie;
Ośla ławka dla nieuka, no niestety.
Lecz ten,
co niezdolny być może w jednej dziedzinie;
Jak się zastanowić, 
w innej być może w daleką podróż popłynie.
Taki osiołek, co nawet w swej powolności,
może uczuć niektórych takiej cierpliwości.
A od cierpliwości krok jest bliżej do kochania,
a jak miłość do czegoś jest już do opanowania;
To warto popracować nad równowagą w sile,
bo osioł może przecież zostawać dużo w tyle.
I sztuką osła jest wtedy poprowadzenie,
niczym w tańcu partner partnerkę prowadzi;
Wtedy też zaufanie w takiej relacji się buduje,
a przyjacielem partner/ka nigdy nie zawadzi.
Z przyjaźni bowiem niedaleko do miłości,
a miłość w relacji daje poczucie wolności.
Takiej wolności, gdzie w równowadze i jedno,
i drugie się realizuje;
A, gdy przychodzi odpowiednia życia pora, 
relacja taka owocuje.
W spotkaniu z osłem to będzie udana... wycieczka,
a w spotkaniu z człowiekiem od samotności ucieczka.

marzec 2021

Zdawać by się mogło, że orzeł jest taki fajny; bo wolny. Lew taki fajny, bo potężny. Wół taki... Utracjusz? Męczennik? Kochani wydaje mi się, że jest zupełnie inaczej.

Każdy z nas to część łańcucha pokarmowego!

Nasza Planeta Ziemia jest częścią Wszechświata, tym samym jesteśmy mieszkańcami tej samej planety.
Wśród różnych kontynentów jest Europa, a wśród krajów Polska. Tym samym jesteśmy społeczeństwem na danym terytorium, a zarazem częścią czegoś większego. Tak dochodzimy też do człowieka i świata zwierząt, a jak świat zwierząt to i roślin. Każdy organizm tym samym wpływa na inny i tak dochodzimy do łańcucha pokarmowego. Roślina rośnie, zwierzę ją zjada; a zwierzę, o ile nie jest weganinem i etc. zjada człowiek. Każdy z organizmów wpływa na siebie, ale i na kształtowanie się całego środowiska. Relacja ze środowiskiem, jest jak relacja z drugim człowiekiem. Powinna się opierać na zaufaniu, miłości i szacunku. Umiejętności dania się poprowadzić partnerce przez partnera niczym w tańcu (zobacz tutaj).

Miłość jest najwyższą siłą wszechświata, Przyroda dostatkiem na lata

Miłość jest najwyższą siłą wszechświata,
Przyroda dostatkiem na całe będzie lata;
Bo światła błysk, światła błysk,
Może przesłonić niejedna chmura;
A nawet psiny z uśmiechem pysk,
Sprawia, że twarz mniej ponura.
I tak od zwierzęcia przechodząc do ich całej rodziny,
spójrzmy też na to, jak z roślinami się obchodzimy.
Ta róża, ta róża, ta w parku widziana;
Ta delikatna, ta jedyna, ta ukochana.
Miłość jest najwyższą siłą wszechświata,
wystarczy rozejrzeć się wkoło;
Pęd rozwija się w górę wesoło,
ptak, czy owad; gdzieś w górze tam lata.
Lecz miłość do przyrody to piękna nauka,
delikatność w płatkach niejednego kwiatu;
Uderzenie, a dotyk to różnica;
gdy porównać tą samą siłę daną,
A klepiąc po grzbiecie psa, a małego żuka.
Kropla wody dla kwiatów zbawienną,
a przelanie ogrodu jego zatraceniem;
Miska wody dla zwierzęcia domowego napojem,
dla biedronki morzem - zatopieniem.
Przyroda dostatkiem na całe będzie lata;
dbajmy o nią, jak ona o Nas dba pozwalając żyć,
Z wielu wód gasić pragnienie, słodkie soki pić;
Przyroda dostatkiem na całe będzie lata;
pożywienie rozwijające się z nasion w glebie,
pozwalające na zaspokojenie głodu i u Ciebie.

styczeń 2021

Motyw kwiatów pojawia się w wielu wątkach filmowych. 

Jednym z nich jest film Usłane różami, do którego znajdziemy wiersz na tym blogu - TUTAJ 

Nie bez powodu pojawił się w tym wierszu, co jest powyżej motyw przelania ogrodu; ponieważ patrząc na ten tytuł filmu słowo "woda" mi się z nim skojarzyło.

W filmie "Usłane różami" jest piękna metafora miłości do ogrodu, nadopiekuńczość; czy za duży nacisk na kogoś bliskiego też nie niesie korzyści.

Ogród trzeba cierpliwie hodować, regularnie podlewać; a zalanie go wodą.

Gdy nie podlewaliśmy kilka dni może mieć skutek odwrotny do oczekiwanego i wszystko zgnije...

Mikrokosmos: Motyle (Le peuple de l'herbe: Butterflies)

Jak polne kwiaty na łące,
jak kicające po lesie zające;
tak barwne są motyle.
Jedne są białe, inne brązowe;
lecz najpiękniejsze są kolorowe.
Te co w bajkach się pojawiają
i uroku im dodają.
Te co na łące mieszkają
i pyłek z kwiatów zjadają.
Te co dopiero się wylęgają
i te co długo po niebie latają.
Te w kropki i kropeczki,
te w paski i paseczki.
Żółte i zielone,
błękitne i czerwone.
(2003/2004 ?)

Kadr z filmu Le peuple de l'herbe (Mikrokosmos, 1996)

Le peuple de l'herbe: Butterflies

Wiersz, który daty nie posiada, jak poprzedni o przyrodzie. Znalazłam w pobliżu niego inny wiersz z datą 2003, stąd możliwe, że powstał mniej więcej w tym samym czasie albo później. Tytuł motyle nadałam mu jeszcze w zeszycie, z którego go przepisywałam. Wiersz skojarzył mi się Mikrokosmos (Microcosmos: Le peuple de l'herbe, 1996) i mimo, że niedawno było dopasowanie również do tego filmu, postanowiłam je zrobić jeszcze raz. W dodatku, jak od ostatniego postu o przyrodzie słońca przy dużo nie było. Dziś też zaczyna o tej porze, jakby się przedzierać i pewnie w dzień przygrzeje mocniej. A motyle? No cóż... niedługo je zobaczymy, krok po kroku zbliża się przecież wiosna...

Posty powiązane: Wiosna
Post można znaleźć także po wpisaniu: przyroda film, Le peuple de l'herbe

Mikrokosmos i Makrokosmos: Wiosna (wiersz filmowy o przyrodzie)

Wszystko budzi się do życia,
a zwierzęta wychodzą z ukrycia.
Po długim śnie, wychodzi z jamy miś,
chce zacząć nowy dzień, właśnie dziś.
Nasiona w ziemi rosną,
by zakwitnąć tą wiosną.
Ptaki z ciepłych krajów wracają,
nowe gniazda zakładają.
W ziemi kret kopie norę,
by skończyć ją w porę.
Wiewiórka znalazła orzech
z przed zimy,
A my na nią
patrzymy.
(ok 2004 roku)

 

Zdjęcie z prywatnej galerii Versemovie

Wszelkie prawa zastrzeżone

Microcosmos and Makrokosmos: Spring

Wiersz na tyle stary, że nawet trudno mi określić datę jego powstania. Tytuł wiosna, może jedynie znaczyć, że tworzyłam go mniej więcej o tej porze. Choć i to może być nie do końca, bo przecież zdarza się pisać i o zimie latem, i odwrotnie. Przede wszystkim jednak widząc ten wiersz po otwarciu zeszytu, z którego chciałam przepisać wiersz na dziś skojarzył mi się Mikrokosmos (Microcosmos: Le peuple de l'herbe, 1996) i Makrokosmos (Le peuple migrateur, 2001). Stąd też i dlatego dopasowałam wiersz właśnie do niego. Tym bardziej, że siedząc w fotelu i pracując pada na mnie przez okno bardzo mocno słońce. A, dzięki temu, że przymrozki są na dworze, to wewnątrz mieszkania tylko je najbardziej czuć. Nie wiatr, nie chłód.

Przy okazji tego posta chciałam podziękować wszystkim za komentarze i odwiedzanie mojego bloga, w sumie te ilości odsłon i na poprzedniej wersji bloga Versemovie i na tej, skądś się biorą. Powiadamiam też, że najpewniej wieczorem odwiedzę wreszcie blogi, na których jeszcze ostatnimi dniami nie byłam. I uzupełnię zwrotnie komentarze. Jak mówiłam mam trochę ograniczony czas obecnie. Stąd takie, jakby skróty w pisaniu.

Post zawiera wątki:

• Microcosmos and Makrokosmos
• Wiosna wiersze