Kochanie, bo może to nie była ta piosenka!

Miłość bywa przerażająca,
szczególnie, gdy zanim się zacznie mocniej rozwijać;
jedno z partnerów już kocha, a drugie odchodzi lub umiera,
nie każde serce potrafi znów  się zakochać, inne ubranie ubiera.
I pisze to człowiek, który prawie cały dzień na głodzie,
teraz po napisaniu długiego komentarza do posta przy wierszu,
dopiero teraz... ma siłę jeść, jakby przy dobrej pogodzie.
Nigdy nie chciałam, jak ta z P.S. I love you,
spędzić dni wielu w łóżku z chusteczkami;
W końcu nie robiąc czegoś dla siebie,
robimy coś dla innych, nie jesteśmy sami.
Tak półtorej roku temu nadzieja wierszem została też wyrażona,
bo kobiecie za podania ręki mężczyźnie nie spadnie nigdy korona.
Od podania ręki przyjaźń się zaczyna, od podania ręki nadziei,
czy też takiej, która pozwala razem pod górę wysoko iść;
w końcu, dzięki Miłości Wiatru podnosi się wysoko liść.
Od podania ręki zaczęło się "Ty skaczesz ja też",
lecz mój Titanic odpłynął lata temu i o tym wiesz; 
a skoro mężczyzna wybrał mężczyznę,
a ten co miał być przy mnie umarł z kontaktem za życia,
kobieta po długim czasie, jak kwartał roku bez bicia;
ma prawo zagoić rany, usunąć bliznę.
Gdy po czasie milczenia nie chce się człowiekowi jeść,
a chciałby pamiętać tylko z życia fragmenty i z kimś wspomnienia;
Gdy po czasie milczenia nie chce się człowiekowi spać,
i jednej nocy zasypia, innej cały czas pracuje, jakby był z kamienia.
Czas, gdy serce płacze wyczekując kontaktu i widoku,
czas, gdy serce ma nadzieję szukając światła w każdym znaku;
I w końcu nie mając siły, postanawia usunąć ze wzroku,
to co grzeszne i skłania do próby kontaktu z drugim człowiekiem;
bo przecież nie zmusi do uczucia, jeśli ktoś nie kocha.
Nie zmusi, jeśli ktoś oczekiwał Nadziei na Miłość, 
Nadzieja w Miłość się przerodziła,
Nie zmusi człowiek drugiego człowieka,
aby ta osoba przy nim przecież była.
Kochanie, bo może to nie była ta piosenka;
Boolywood to tylko Nadzieja,
a Latinowood to Wiara, że to już się dzieje;
Nie ja kładę kamienie pod nogi, nie ja się teraz chwieję;
Bóg oczekuje Maryjnego Zaufania,
więc się z nim nie ma co przed światem kryć;
sam zdecyduj, co ma w końcu z Nami być.
A świat, niech czyta słowa; których w tym poście jest wiele,
niech uczy się Miłości i Wytrwałości, jeśli jeszcze w kościele;
Jest widoczna Wiara i Miłość przynosząca cuda i owoce,
porozmawiaj z sercem, czy teraz rytmem pieśni nie migoce.

czerwiec 2023

Wiersz Wiersz na życzenie - Da Stargo Tora! Bo Nadzieja Umiera Ostatnia powstał 20 grudnia 2021, gdy już wiosny 2021 wiedziałam; że poprzedni adorator może nie wrócić.

Notre-Dame, a Wartości Największego z Uczuć - Miłości!

Kiedyś nie było nic, nędza i kamienie;
proch w pewnym sensie wypełniał Ziemię.
Wśród wielu stworzeń przyszła i pora na człowieka,
a sam człowiek z czasem i na pomoc, gdzieś czeka.
Sam jednak człowiek z Wiary do Boga Jedynego,
stworzył między innymi Katedrę Notre-Dame;
niby tylko budynek, a mieszkanie choćby gołębi,
a to one są symbolem Czystości i Ducha Świętego.
I tak budowla będąca Katerą Marii Panny nadała wiarze wielu znaczenie,
pokazując majestat, wytrwałość pracy człowieka, dla strapionych pocieszenie.
Bywa, jednak; że nawet wytrwale i solidnie budowla zbudowana;
gdy nie dbając o tradycję jest za nietykalną traktowana;
To pojawi się coś, gdzie się zagubiliśmy; 
to pojawi się wartość tradycji, której nie doceniliśmy;
I, gdy budowla najcenniejsza jest w potrzebie,
nie ma do niej dojścia. Szukajmy wtedy w Niebie.
Nadzieją naszą gołębie. Te same, które przyniosły gałązkę oliwną dla Arki Noego;
nadzieją naszą ludzie, którzy zawalczą o to, co tak bardzo kochają. Coś pięknego.
Nic bowiem nie ma bardziej Uroczego wśród Wszelkiego Stworzenia,
niż dziękczynienie i prośba, modlitwa o... Cud Wielkiego Spełnienia.
O Miłosierdzie błagaj Koronką Miłosierdzia Bożego,
ludzie Mój Ukochany, gdy Szukasz Ukojenia i Wybaczenia Mego.
Gdyż to tak, jak z czasem; który zapomniałeś poświęcić w ogrodzie;
i nagle on usechł zamiast wydać owoce o kolejnym słońca wschodzie.
Gdyż to tak, jak z czasem; który nie został poświęcony dzieciom, czy małżonkowi;
trzeba wytrwałości, wielu dobrych uczynków i wybaczenia, zanim relacja się odnowi.
Gdy zaś trwa każde ze Stworzeń w Szacunku do Siebie,
w tej Czystości Darów i Trwaniu Obok Siebie,
Niczym Rzeka, czy Niczym Lekki Wiatr Moc Boża Między Nimi Przepływa;
a wśród Roślin, Zwierząt, czy Ludzi; Pojawia się Miłość Czysta i Prawdziwa.
Tak Koniec staje się Początkiem, Szansą na Wybawienie i Odrodzenie;
Ukoronowanie Wartości, której Należy Podkreślić Bardziej Znaczenie.
Notre-Dame płonęła, z nią płonęły Wiara i Nadzieje,
ale Miłość do Wiary pokazała; że nawet; gdy Wiara się chwieje.
Na solidnych fundamentach, z Nadzieją Miłość Wielka budowana;
pokorna i łaskawa, taka; co o wybaczenie błaga padając na kolana.
Miłość cierpliwa i pełna dobrych uczynków dla stworzeń wielu,
sama daje owoce; nie trzeba jej szukać, jako oddalonego celu.
Miłość bowiem nie zazdrości i patrzy na drugiego człowieka,
to tylko człowiek z decyzjami się zmaga, bo ona tylko czeka.

styczeń 2023

Kiedy Notre Dame płonęła, płonął razem z nią fundament tego; w co wierzono. Ale modlący wierzący okazali Nadzieję modlitwą, a ratownicy okazali Nadzieję czynem (zobacz wiersz o Notre Dame). W oparciu o ścieżkę dźwiękową I Need Volunteers i The Fire is Out autorstwa Simon Franglen, który stworzył też muzykę do Avatar 2: Istota Wody (tutaj) napisano powyższy wiersz. 

Moją wolę znaj matole ja się uczyć... NAUCZĘ!

Kiedyś w Nicości powstało życie,
a wielu szuka do dzisiaj rozwiązania,
Jak to było naprawdę,
jeśli chodzi o historię świata powstania.
"Moją wolę znaj matole ja się uczyć nie pozwolę"
tak zaczynała się u wielu nauka planet z Fizyki;
jednak z czasem wyszło, że to droga,
jak pierwotnie te statków pływanie podróżniczych,
naokoło, choć być może do tej samej Afryki.
I tak czasami wielu szuka Miłości,
nachodzi się, naogląda, na zazdrości;
naogląda filmów, naczyta książek i pozna techniki;
a w gruncie rzeczy to wszystko, jak droga do Afryki.
Życie każdego człowieka, jednak nie tylko nauką w szkołach i na uczelniach usłane;
przede wszystkim to też nauka życia i chodzenie po 
ścieżkach, jakie Nam są dane.
A każda ścieżka to wybór dobra lub zła;
Szacunku lub nieuszanowania,
Świata fauny i flory, rzeczy ożywionej i nieożywionej, człowieka;
a w Szacunku do każdego i Jego Miłość na Nas, gdzieś czeka.
I choćby człowiek pytań zadawał bez liku,
pytania zawsze będą; bo Wszechświat jest niezmierzony,
jak i Miłość do świata jest Wszechobecna, Byt Utajony.

grudzień 2021 

Wiecie wszystko należało by zacząć od wierszyka z fizyki "Moją wolę znaj matole ja się uczyć nie pozwolę", który... Zmienili, bo zabrali PLUTONA.

I tak wg. mnie to ten wierszyk teraz powinien brzmieć: "Moją wolę znaj matole ja się uczyć. Nauczę!"

Dlaczego? Bo, jeśli czegoś nie nauczysz się podczas Edukacji to... Życie Cię Nauczy, tylko musisz chcieć i... szukać!

Bóg nie chciał wierszyka, bo pokory i cierpliwości uczy przez pokorę. Potopu przecież miał nie zsyłać; ale w Indiach wierzą, że np. PANDEMIA to kara Boska na grzechy.

Nowe pojmowanie Miłości i innych spraw, czyli ILUZJA!

Niejeden chciałby magicznej różdżki na wszystko,
niejeden chciałby nie tylko materialnie władzę mieć,
ale też mieć naprawdę zawsze, co pragnie się chcieć.
Niejeden chciałby władać nad życiem, niejeden nad oceanami,
lecz każda władza to też rozsądzanie, kim jesteśmy, czy Ci sami?
Jest powiedziane, że "gdybym miłości nie miał" "byłbym niczym".*
Bo cóż po władzy, po zdrowiu, gdy nie ma kto dzielić go z Nami?
Cóż po zdrowiu, jeśli zmienia się świat nieustannie;
ktoś kogoś kocha, ktoś inny chorując umiera,
A zdrowie nasze tylko do tego przydatne,
że pomaga innemu znosić jego cierpienie;
o ile pomaga. O, ile ta osoba ma znaczenie.
Im większa władza, tym większa odpowiedzialność,
tym większa potrzeba powinna być dzielenia się z innymi.
Jednak są tacy, co dzielić się nie potrafią,
co zarabiają i z czasem nawet z przyjacielem najbliższym,
jakim jest towarzyszący,
przez całe nasze życie razem w naszej wędrówki Bóg;
na rozmowę szybko w modlitwie nie trafią.
Niejeden chciałby magicznej różdżki na wszystko, 
myśląc, że rozumy wszystkie pozjadał i zna wszystkie tajemnice,
Czasami, jednak ta wiedza jest po to, aby się nią podzielić,
a, jak wielu potrafi właśnie wtedy przekroczyć szacunku granice?
Gdy odbija woda sodowa do głowy, jak gwieździe popularność na scenie;
gdy zaślepieni są, jak Midas bogactwem tej wiedzy lub majętnościami,
A nie pamiętają, że w szacunku do człowieka jest także nauka dzielenia,
właśnie wiedzą, jaka może innych uczynić takimi niczym my;
Bo, co po zmianie, jeśli mądrym jesteś tylko jeden, tylko Ty?
Czy porozmawiasz sam ze sobą? Czy w tej studni bez dna,
znajdzie się, kiedyś zapytanie: Gdzie osoba mądra, jak ja?
Niestety póki nie nauczysz, póki nie będziesz miał cierpliwości,
póki nie zauważysz;
Jak duża granica jest między wiedzy przekazywaniem,
trudno będzie Ci czekać,
na to, jak będzie szło innym z jej opanowywaniem.
Gdyż nawet to nauki, trzeba miłości,
Ogromnej cierpliwości i łaskawości.
Bo to, jak z budowaniem domu, gdzie są fundamenty.
Czas długi wykonania, ale cel na długo osiągnięty. 

wrzesień 2021

Wiedza jest niezmierzona, ale część osób; która poznała jej głębsze nurty zagubiła się tak bardzo; że nie widzi dna. Obraz na 100% jest iluzją, uczucie na 100% jest iluzją, choroba na 100% jest iluzją - BZDURA.

Właśnie po to dano Nam naukę powoli, aby nie uczyć się jej za szybko; bo pod jej ciężarem można by upaść i zacząć się bać! 

Perypetie rodzinne - Inspiracja muzyką piosenki Demi Lovato - Sorry Not Sorry

Delikatność tak głęboko, gdzieś utracona,
na bezdrożach, gdzieś zagubiona;
Rodzina niejedna po świecie rozproszona,
niejedna osoba w niej nieproszona.
Rodziny, które nie mogą być razem,
bo coś poszło, tam nie tak;
Rodziny, które nie mogą być razem,
bo komuś coś nie w smak.
Matka, co córkę podczas spaceru zagubiła;
bo potrąciło ją auto w filmowej powieści,
a dziecka nie było, gdy się obudziła.
Ojciec, co dopiero, gdy traci stanowisko 
ze względu na postęp technologiczny;
Znajduje czas dla syna,
i na... pozytywny test onkologiczny.
Kobieta, która nie czekała na swego lubego,
i na córki weselu, nie wie dziecko, którego.
Mężczyzna, co zajęła go kariera zamiast rodziny,
i tak w nowej musiał przeżyć nowe narodziny.
Delikatność tak głęboko, gdzieś zatracona,
gdzie ten jeden mąż, jedna na życie żona.
Gdzie te rodziny, gdzie uśmiechnięte twarze przy stole,
gdzie zabawy wspólne w śnieżki zimą na dworze;
Gdzie te wspólnie z rodziną tworzone baśnie, gdzie trole,
gdzie budowanie zamków z piasku w letniej porze.
Kobiece krzyki, że mężczyzny to wina;
bo nigdy nie był człowiek aż taki. 
Zawsze był odważny.
Tak odważny chował się w krzaki.
Mężczyzny gadanie, że kobiety wina,
bo nigdy tyle nie gadała, ładnie wyglądała.
Tak zawsze, gdy patrzył na zegarek,
a kolejna godzina spotkania sobie mijała.
Zmarszczek u niej, czy u niego także nie było,
tylko; że każde w domu przed lusterko chodziło.
A, gdy zapyta się ludzi ze starszego pokolenia,
powiedzą Ci jedno. A co to w niej, nim zmienia?

Kocha się człowieka na całe życie,
kocha się czasami głęboko w sercu skrycie,
Czasami się te uczucia niezwykle okazuje,
wtedy życie się tak nie nudzi i nie pruje.
Miłość staje się takim dywanem tkanym dokładnie,
tam, gdzie nić pójdzie; tam też kolor przypadnie;
Aby po tym całym dokładnym tkaniu powstał obraz,
doskonalszy niźli pozostałe, leżące często na dnie.
Gdyż każda troska, każde jej wspólne przetrwanie,
daje siłę związkowi, kiedy przed kolejną stanie;
jakąś troską, której będzie musiała sprostać na swej drodze,
a dużo prościej znosić troski razem, przy kimś; kto srodze
niczym zimne lodowate powietrze Nas potraktuje,
gdy druga strona z sił opadnie, i się już nie siłuje.
lipiec 2021

Piosenka Demi Lovato - Sorry Not Sorry (Official Video) ma tłumaczenie od 18 lat, ale nie o tekstu tu chodzi. Akurat słuchałam tej piosenki i muzyka najpewniej po tych wszystkich ostatnich opowieściach na temat rodzin stała się inspiracją.

Czas próby, gdy statek złamał się na pół

Morze to nieznana tajemnica,
niczym pustynia, która piaskami zwodzi;
Kiedy przychodzi burza, 
nie ważne, czy jest kotwica;
niejeden statek ze sztormu nie uchodzi,
strata bywa bardzo duża.
Kiedy się statek przełamał,
ruszono na ratunek;
Ale, że jakiś inny się złamał,
nie starczył meldunek.
Dopiero drugie podejście przed próbą ludzi postawiło,
kiedy się okazało, że to dwóch statków dotyczyło.
Statek, którym płynęli na pomoc niemal na klęskę skazany,
wiarą człowiek za sterem, przez wielkie fale tak popychany.
Statek, do którego płynął ratunek dryfował zaś po wielkiej fali,
i, jak dać innym szansę na ratunek wszyscy się zastanawiali.
Wtedy też jeden z ludzi, co znał na statku mechanika,
stwierdził, że on coś poradzi i nagle, jak od magika;
Różdżki, czy czarów pojawił się pomysł niczym ot, zaklęcie,
człowiek będący niby czarną owcą przydał się w momencie.
A, gdy dotrwali do ratunku,
a, gdy ratunkowa łódź zabrała wszystkich żywych na pokład po dotarciu do celu,
Niewiedzą w jakim kierunku,
zdecydowali się płynąć, realizować niemożliwe do realizacji zadanie dla wielu.
A, gdy wiara już gasła już nie wiedzieli, czy ląd daleko;
zapaliło się światło, potem kolejne, do portu już deko...

(styczeń 2021)

W przerwie między świątecznej tj. święta Bożego Narodzenia i Sylwester leciał na jednym z kanałów m.in. film Czas próby (The Finest Hours, 2016). W rolach głównych m.in. Chris Pine (Bernie Webber), Casey Affleck (Ray Sybert), Holliday Grainger (Miriam). Historia oparta na faktach, na co wskazuje cytat z Wikipedii:

"Podczas sztormu w lutym 1952, płynący z Bostonu tankowiec SS Pendleton, przełamał się na dwie części."

Film ten to także piękna historia o czarnej owcy na statku, która staje się potrzebna; bo jest dobrym mechanikiem. 

Jak i człowieku (B. Webber), z którego się śmiano; że to kobieta (Miriam) niczym we współczesnym "Narzeczony mimo woli" stwierdziła iż się pobiorą.

Historia tak podobna, a jakże inna; gdyż w 1952 uznano za dziwne, że kobieta czeka z innymi członkami zespołu na wieści o ukochanym. Pomijając fakt, że w ogóle wierzy iż B. Webber wróci z misji ratunkowej; ponieważ wybrał się na nią tak małą łodzią iż może się rozlecieć w drzazgi.

Inspiracja muzyczna: Korona (The Crown), Duck Shoot by Rupert Gregson-Williams

Spokój, spokój,
fale oceanu, co spływają po plaży,
a potem znikają na piasku niezauważone;
Kroki, kroki,
stopy, które przemieszczają się na palcach,
aby cicho przemknąć, a nie zostać skażone.
Widokiem, spojrzeniem oczu,
które może nosić za sobą myśli,
myśli, które mogą rodzić sugestie,
przeplot zdarzeń, jak w warkoczu.
Jeden ruch za daleko, jeden oddech z mniejszą siłą,
potrafił skruszyć, sprawić pole do negocjacji;
podczas, gdy to Królowa ma prawo do racji,
nawet, jeśli oczy widzą; a skroń pulsuje farby żyłą.

Królowa - wiersz filmowy o Elżbiecie II na życzenie

Drogi pamiętniku,
słysząc, że dostanę władzę w swoje ręce,
postanowiłam się siostrze pochwalić,
lecz ta zdążyła ten uśmiech mój obalić,
mówiąc coś ze smutkiem o przyszłej męce,
stopniach bez liku.
I tak zaczęła się ścieżka, po której wędrowałam,
była wojna, walczyłam o przetrwanie, uciekałam,
byłam mechanikiem, co sprzęt sprawnie naprawi,
jednakże, czy za to mnie kiedykolwiek On zbawi ?
Zwłaszcza, że po wojnie, gdy już przyszły lepsze czasy,
gdy już rodzina się pojawiła, pełnymi dzieci łąki, czy lasy,
Pojawiła się i teoria chaosu, inna niż do tej pory,
pojawiła się teoria, która stworzyła wielkie spory,
wśród członków królewskiej rodziny, ale i... społeczeństwa,
doszło do tak innego niż do tej pory, innego tak małżeństwa.
A potem ten wypadek,
moje, jako królowej wobec niego dokonania,
zwykłam, nie przypadek,
że nie robi się z tego rozgłosu, rozpowszechniania.
I nagle ten jeleń, ten o którym mi mówiono,
nie dano mu szansy, złapano,
nie dano mu szansy, mam nadzieję, że mało cierpiał,
zanim go, zanim go powiedzmy złowiono,
zanim uciec mu już nie dano,
gdy być może właśnie wodę tu ze strumyka czerpał.
Stwierdziłam, że to znak. Symbol zmian, które mi zwiastowano,
że tak trzeba, że tak lepiej. By hołd Dianie jakże tłumnie oddano.
Decyzje czasem bywają nie łatwe, kłócą się z naszymi przyzwyczajeniami,
lecz przyszłość, to ta... To właśnie ta chwila, którą kreujemy sobie sami.
(lipiec 2014)

"Królowa" (2006)
Źródło obrazka: gildia.pl

Jedna z blogerek wyraziła prośbę o wiersz do filmu o Elżbiecie II. Szczerze mówiąc ręce rozłożyłam, gdy usiadłam przed komputerem. Przemieszanie czterech, jakże ważnych fragmentów, które chciałabym umieścić.

Jeleń symbolizuje ofiarę, ale i... Chrystusa, czyli ukryty wątek!

Motyw jelenia, jakże ciekawy i kojarzący się z Harry'm Potter'em, a dokładnie Patronusem w tej postaci. Przy okazji też zwiastun dojrzałości do zmian, a zarazem; co ciekawe Chrystusa.

Zobacz też: Inspiracja: The Crown - Duck Shoot

Jako drugi pojawił się motyw dziecka, które potrafi zrozumieć Elżbietę tylko dlatego, że doświadczyło odejścia matki o podobnym usposobieniu. Mężczyznę, którym był Tony Blair trudno nazywać dzieckiem, jednak był dzieckiem swojej matki, stąd pozwoliłam sobie na taki zapis. 

Trzeci motyw miał być prostą kompozycją próbującą złożyć w całość losy Elżbiety II ukazane w filmie.

I ostatni, jakże doskonały mimo, iż smutny. Muzyka, którą napisano do filmu została stworzona przez Alexandre Desplat. Twórcę ścieżek dźwiękowych m.in. do "Pana Magorium podniebne Emporium", czy II części "Zmierzchu" (Księżyc w nowiu). W track'u pt. "Hills Of Scotland" z filmu "Królowa" jest ta druga gdzieniegdzie słyszana i nie trzeba się bardzo nawet wsłuchiwać. 

Ukryty tragizm zapisany wywiadu z Elżbietą II

Zaglądając zaś do biografii przed napisaniem wierszy zauważyłam tytuł "Children's Hour". Program nadawany przez BBC, gdzie wystąpiła Elżbieta II, ale też tytuł filmu z 1961 roku z Audrey Hepburn jakże w swej istocie tragicznego. Więc najpewniej w niedalekim czasie i do niego zjawi się tutaj komentarz.

Bardzo też proszę pomysłodawczynię wątków o "Królowej"(2006) o śledzenie, czy nie ma błędów. W biografiach mało znanych osobie piszącej można coś pomylić, stąd z góry dziękuję za czujne oko.

Zobacz też: Komentarz do wiersza m.in. o Elżbiecie II i jej 70-tej rocznicy ślubu z Filipem