Miłość dawać i brać trzeba umieć!
A kto dawać się nie nauczył ten i brać nie będzie umiał.
Miłość dawać i brać trzeba umieć!
A kto nie umiał się nauczyć tylko biorąc ją na wiarę,
to i nadziei na miłość większej mieć nie może.
Bo ścieżki życia bywa, że są w różnym kolorze.
Kiedy mało miłości zauważysz, to i większą uniesiesz;
kiedy zaś Miłości Stwórcy do Ciebie, czy Świata nie widzisz;
jak możesz mówić, że taką potężną w parze podniesiesz?
Tak wielki masz egoizm w sobie? Czego się tak wstydzisz?
Czyż mógł ktoś mądrzej wymyśleć całe ludzi zapoznanie,
jeśli nie dorastanie do siebie poprzez wzajemne kochanie?
Oparte na cierpliwości, kiedy kogoś nie ma;
a trzeba umieć dawać wtedy i brać.
Oparte na łaskawości, kiedy ktoś choruje,
umieć, więc w spokoju także stać.
Oparte na wielu czynach, słowach i odczuciach bez liku,
których różnorodność obfita niczym na w jadalni stoliku.
A, co para to inne potrawy wybiera z przyjemnością;
bo każdy lubi co innego i dzieli się inaczej radością.
Radością, w której bywa; że na początku poznania,
jedynie rozmowa, dotyk dłoni, przytulenie;
To już największa radość z całej Sztuki Kochania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz