Opowieści z Narnii Podróż wędrowca do świtu

Spokój, płynie statek po wodzie,

spokój, już po ciężkiej przygodzie,

spokój, bo woda się uspokoiła,

spokój, trwoga go już opuściła.

Stawiane były zadania,

stawiane skrzętnie i trwale,

niby nie do pokonania,

ze strachem tańce, bale.

Przed dziewczyną stało zadanie,

i przed jej bratem,

stało nie jedno pożądanie,

które ze światem,

pożegnać się musiało, gdy zwalczyli męki,

pokonali dręczące ich serca nie małe udręki.

Tak i statek wraz z nimi, po szerokiej wodzie,

wydostał się z burz i mgieł odmętów,

ruszył po spokojnym oceanie ku dobrej przygodzie.

(grudzień 2014)

Przychodzi taki moment w filmie Opowieść z Narnii: Podróż Wędrowca do świtu, gdzie nie ma siły i dwoje ostatniego rodzeństwa, które dotarło do tej krainy wprost musi zwalczyć swoje obawy. 

Łucja walczy z podobieństwem do siostry (Zuzanny) i nie zatraceniem własnego ja - nieznana, bo nikt nie widział jej postaci. Edward walczy z troskami, które mu towarzyszą odkąd pierwszy raz zjawił się w tej krainie - ze słabością, a raczej jej poczuciem. Nie jest taki, jak starszy od niego Piotr. 

Ale nie tylko Łucja i Edward musieli pokonać własne słabości. Każdy kto razem z nimi był na statku wystawiany był na podobne próby, aż do momentu; gdy udało im się wyjść na spokojną wodę.

Ten post porusza wątki:

• Narnia Podróż film
• Podróż Wędrowca do Świtu Narnia
• filmy Narnia