Cierpliwość jest Cnotą pozwalającą Odkryć Świata Uroki

Cierpliwość jest Cnotą pozwalającą Odkryć Świata Uroki,
a co w Nim takiego Pięknego, Sam Musisz Odkryć Kolego;
Bo nikt nie patrzy Twoimi oczami na  Świat tak, jak Ty;
Nikt też nie słyszy tak, jak Ty słyszysz odgłosy i odbierasz je;
Na tym polega Piękno Świata, Każdy Jest i Może być Kim chce.

kwiecień 2022

Do tego posta zachęcił mnie film, który dopiero się pojawi w kinach i będzie o kotach. Śmieszność, że pisząc to zdanie wypadła 11:11, a szczególnie 11.08 kojarzy mi się również z osobą, która pokochała koty i jest mężczyzną.

Drugi powód to inspiracja filmem, do którego trzeba mieć niezwykłą cierpliwość; bo pomiędzy widokami i pięknymi obrazami zwierząt trafia się na prostotę i zwykłą codzienność życia takiego człowieka. A, więc część ludzi mogła by nazwać to za niedorzeczność; że w ogóle ktoś to nagrywa. 

Myślę, że każda taka osoba powinna spojrzeć wtedy sama na siebie; czy czegoś nie nagrywa. A już szczególnie Ci, którym np. nudzi się na przystankach i nagrywają głupoty w stylu biegania, darcia się; aby się pośmiać, co pozostałych osób na przystanku nie śmieszy. Część nawet się ogląda, czy aby nikt nikomu nic nie zrobił zanim dostrzegą, że obok stoją inni z komórkami i to scenariusz na spontanie młodych. Z jednej strony też i niedorzeczność, bo nieraz potem niektórych dotyka znieczulica, że na pewno się bawią, a już trzeba komuś pomóc.

Patrzmy, więc na wszystko niczym zwierzęta. Gdy trzeba odezwijmy się, gdy zaobserwujemy lub jesteśmy niepewni udzielmy pomocy. Przezorny ubezpieczony, warto pytać; ale i samemu patrzeć, co się dzieje :)

Cierpliwość jest Cnotą

Ups2! Bunt na Arce (wiersz dla dzieciaków, komentarz dla... dorosłych)

Gołąb to ptak bohaterski, co odważnie o wierności mówi;
leci do lądu, gdzie Ziemia Obiecana, aby po potopie żyć;
Wiernie leci do lądu, którego wielu nie szuka,
bo szukanie oddane jemu, choć droga nie jest prosta;
ale niejeden czeka, aby w jego życiu pojawiła się wiosna.
Uczucie Miłości, Akceptacji, Zakochania,
Miłość do Drugiego człowieka, taka idealna, wyczekiwana.
Niewielu zauważa, że Miłość rodzi się w rodziców z dzieckiem relacji,
Niewielu zauważa, że Miłość rodzi się w traktowaniu drugiego stworzenia,
Na Arce były zwierzęta, tak różne; ale aby przetrwać dożyły Zjednoczenia.
Gołąb do lądu leciał, gołąb się zmagał z trudnościami,
A, gdy przybył na Arkę.... tego dowiedzcie się sami.
Gołąb to wierność w relacji między dwoma stworzeniami,
między dwojgiem ludzi, czy między choćby zwierzętami.
Franciszkańskie przywiązanie do zwierząt i ich relacji,
franciszkańska pomoc w niejednej zwierzęciu sytuacji.
Gdyż zwierzęta tak bliskie drugiemu człowiekowi,
co wierność może mieć psa,
Ale też może mieć wierność gołębia, łabędzia, czy maskonura;
Wierność, która siłę relacji silnej na długie lata razem da.

marzec 2022

Niedawno miałam możliwość zobaczyć UPS2! Bunt na Arce, który jest przekoloryzowaną wersją biblijnej Arki Noego. 

W tej właśnie bajce gołąb wcale nie ma tak prosto, że po prostu leci odnaleźć ląd. W tym filmie dla całej rodziny ktoś pomyślał o trudzie lotu gołębia. 
Raz go trąca piorun, a raz biedny gołąb dostaje chociażby w oko. W końcu, gdy bohatersko wraca na arkę nie bardzo komukolwiek się chce na ten ląd wracać. 

Wiersz o gołębiu tutaj: Noe: Wybrany przez Boga - Gołąb

Współczesność płacze za tradycją, ale nie wszyscy chcą wracać do tego,

co piękne i prawdziwe

Film Ostatni Samurai pokazuje, jak bardzo ważne jest pamiętanie o tradycji. Honorowa walka o to, co jest dla Nas ważne, aby przetrwało.

Władca, który widzi; jak jego ludzie oddali życie za tradycję, a sam nie umiał powstrzymać walk odchodzi ze stanowiska; a jednego z głównych przywódców uniża ze stanowiska. 

Człowiek zwolniony musi sam zdecydować, czy jeszcze jest w stanie żyć z taką skazą na honorze. Wiersz o Honorze i Tradycji w Ostatni Samurai - TUTAJ.

W tym filmie pada zdanie, że "Mamy koleje, nowe technologie i nowe ubiory; ale nie wolno im zapomnieć kim są. O tradycji". 

Moją wolę znaj matole ja się uczyć... NAUCZĘ!

Kiedyś w Nicości powstało życie,
a wielu szuka do dzisiaj rozwiązania,
Jak to było naprawdę,
jeśli chodzi o historię świata powstania.
"Moją wolę znaj matole ja się uczyć nie pozwolę"
tak zaczynała się u wielu nauka planet z Fizyki;
jednak z czasem wyszło, że to droga,
jak pierwotnie te statków pływanie podróżniczych,
naokoło, choć być może do tej samej Afryki.
I tak czasami wielu szuka Miłości,
nachodzi się, naogląda, na zazdrości;
naogląda filmów, naczyta książek i pozna techniki;
a w gruncie rzeczy to wszystko, jak droga do Afryki.
Życie każdego człowieka, jednak nie tylko nauką w szkołach i na uczelniach usłane;
przede wszystkim to też nauka życia i chodzenie po 
ścieżkach, jakie Nam są dane.
A każda ścieżka to wybór dobra lub zła;
Szacunku lub nieuszanowania,
Świata fauny i flory, rzeczy ożywionej i nieożywionej, człowieka;
a w Szacunku do każdego i Jego Miłość na Nas, gdzieś czeka.
I choćby człowiek pytań zadawał bez liku,
pytania zawsze będą; bo Wszechświat jest niezmierzony,
jak i Miłość do świata jest Wszechobecna, Byt Utajony.

grudzień 2021 

Wiecie wszystko należało by zacząć od wierszyka z fizyki "Moją wolę znaj matole ja się uczyć nie pozwolę", który... Zmienili, bo zabrali PLUTONA.

I tak wg. mnie to ten wierszyk teraz powinien brzmieć: "Moją wolę znaj matole ja się uczyć. Nauczę!"

Dlaczego? Bo, jeśli czegoś nie nauczysz się podczas Edukacji to... Życie Cię Nauczy, tylko musisz chcieć i... szukać!

Bóg nie chciał wierszyka, bo pokory i cierpliwości uczy przez pokorę. Potopu przecież miał nie zsyłać; ale w Indiach wierzą, że np. PANDEMIA to kara Boska na grzechy.

Światła blask, czyli O drodze w stronę światła

Kiedy wszystko nakarmione,
całe stworzenie, cały dobytek Nasz,
Kiedy wszystko dokończone,
można iść spać, do łóżka się kłaść.
I można by odejść w stronę światła,
pójść tam, gdzie widać jego blask;
wiedząc, że sobie tu poradzisz,
każdej trosce innych zaradzisz.
Lecz wtedy budzi się ta niesamowita siła,
ta iskra mówiąca, że egoizmem zostawić Cię samego;
co druga istota by poczuła, jaką by była;
czyż nie poczuło by się samemu czegoś odrzucającego.
Czyż nie poczuło by się, że to nie tak ma być?
W końcu to dla drugiej osoby warto tutaj żyć.
Warto patrzeń nań i świadczyć, cuda; które kreuje,
warto słuchać, co mówi i rozgłaszać, jak szanuje;
nie tylko własne zdanie, ale i drugiego człowieka,
jak szanuje też zwierzęta i przyrodę, psa co szczeka.
Kiedy widać światła blask i chciało by się iść w jego stronę,
przypominam sobie; jak mąż mocno tuli w ramiona  żonę.
Jak kolejny komplement przedziera się tu sms'ami,
przez mur doświadczeń życiowych, rzeczy za Nami.
Od pierwszego dotyku dłoni, od pierwszego ich;
jakże niespodziewanego ze strony kobiety
przez mężczyznę pocałunku;
Aż po te chwile, gdzie byli najbliżej siebie,
jeden kwiat, a tak dostojny nie liczne bukiety;
ważne, jednak; że dany jej przez Ciebie.
Bo nie ważne, ile darów w całym życiu się daruje,
nie ważne; że nie są tak cenne, jak niektórych perełki,
Bo bezcennymi się stają, gdy są od serca darowane,
a i w drodze w stronę światła, dzięki nim zaniechane;
Kroki. Zwłaszcza, kiedy w świetle lampki,
jak obsypani brokatem się niezwykle mienimy,
nic tylko założyć jakieś podróżne trampki,
i ruszyć razem zobaczyć, co jeszcze zdążymy.
Światła blask niech natomiast będzie Nam zupełnie inną drogą,
prawdziwą ścieżką, radosnymi przeżyciami, radością mnogą.

sierpień 2021

Gdy pisałam wiersz w tle leciało "Beautiful Relaxing Music, Peaceful Soothing Instrumental Music, "Dreams of Austria" by Tim Janis". Ale dziś nie o tym. 

Od paru dni chodził mi po głowie taki wątek filmowy dość nietypowy.

Dopasować go nie mogę do tej pory dokładnie do żadnego filmu i tak krążąc wokół tematu przyszedł temat podążania w stronę światła. 

Wczoraj leciało na jednym z programów "Masz wiadomość"(zobacz komentarz tutaj), które chyba tylko docisnęło temat; bo czymże teraz jest Internet, jak nie informacją przesyłaną światłowodem.

Czas próby, gdy statek złamał się na pół

Morze to nieznana tajemnica,
niczym pustynia, która piaskami zwodzi;
Kiedy przychodzi burza, 
nie ważne, czy jest kotwica;
niejeden statek ze sztormu nie uchodzi,
strata bywa bardzo duża.
Kiedy się statek przełamał,
ruszono na ratunek;
Ale, że jakiś inny się złamał,
nie starczył meldunek.
Dopiero drugie podejście przed próbą ludzi postawiło,
kiedy się okazało, że to dwóch statków dotyczyło.
Statek, którym płynęli na pomoc niemal na klęskę skazany,
wiarą człowiek za sterem, przez wielkie fale tak popychany.
Statek, do którego płynął ratunek dryfował zaś po wielkiej fali,
i, jak dać innym szansę na ratunek wszyscy się zastanawiali.
Wtedy też jeden z ludzi, co znał na statku mechanika,
stwierdził, że on coś poradzi i nagle, jak od magika;
Różdżki, czy czarów pojawił się pomysł niczym ot, zaklęcie,
człowiek będący niby czarną owcą przydał się w momencie.
A, gdy dotrwali do ratunku,
a, gdy ratunkowa łódź zabrała wszystkich żywych na pokład po dotarciu do celu,
Niewiedzą w jakim kierunku,
zdecydowali się płynąć, realizować niemożliwe do realizacji zadanie dla wielu.
A, gdy wiara już gasła już nie wiedzieli, czy ląd daleko;
zapaliło się światło, potem kolejne, do portu już deko...

(styczeń 2021)

W przerwie między świątecznej tj. święta Bożego Narodzenia i Sylwester leciał na jednym z kanałów m.in. film Czas próby (The Finest Hours, 2016). W rolach głównych m.in. Chris Pine (Bernie Webber), Casey Affleck (Ray Sybert), Holliday Grainger (Miriam). Historia oparta na faktach, na co wskazuje cytat z Wikipedii:

"Podczas sztormu w lutym 1952, płynący z Bostonu tankowiec SS Pendleton, przełamał się na dwie części."

Film ten to także piękna historia o czarnej owcy na statku, która staje się potrzebna; bo jest dobrym mechanikiem. 

Jak i człowieku (B. Webber), z którego się śmiano; że to kobieta (Miriam) niczym we współczesnym "Narzeczony mimo woli" stwierdziła iż się pobiorą.

Historia tak podobna, a jakże inna; gdyż w 1952 uznano za dziwne, że kobieta czeka z innymi członkami zespołu na wieści o ukochanym. Pomijając fakt, że w ogóle wierzy iż B. Webber wróci z misji ratunkowej; ponieważ wybrał się na nią tak małą łodzią iż może się rozlecieć w drzazgi.

Dom nad Jeziorem: Cierpliwość

Niektóre wiersze są o miłości,
Niektóre o smutku,
czy radości,
Ten wiersz jest o tym,
co w filmie pewnym się kryje,
o niczym prostszym, jak cierpliwości.
Od pewnego dnia,
gdy skrzynka pocztowa sprawiła,
że dwoje ludzi mogło się kontaktować,
zaczęli to robić mimo przestrzeni w czasie,
więc akcja, jakby z fantastyką,
zaczyna momentami polemizować.
W końcu przychodzi moment,
że chcą się spotkać,
a nie dochodzi do spotkania.
Logiczne myślenie pozwala na...
dotarcie do zagadki rozwiązania.
Gorzej z druga stroną,
która o tym nie wie,
nie spodziewa się, że tego dnia spotkania,
coś się zdarzyło,
coś, co
całości tego zdarzenia, dalszy tok przesłania.
cdn.
I słowa "Zaczekaj", 
padają z jej ust,
a przyszła akcja mówi,
o tym, że... 
do kolejnego spotkania doszło,
ale tylko, dzięki cierpliwości, 
na mój gust.
(grudzień 2013, 7:15-21)

Źródło obrazka: gildia.pl

The Lake House: Patience

Z racji czasu podzieliłam dziś wpisywanie wiersza na dwie części, będzie to jeden post, który wieczorem zaktualizuję właśnie zaktualizowałam. Obecnie podam jeszcze tylko kilka powiązanych tematów, czyli:

Dom nad jeziorem (The Lake House, 2006) to gatunek: Fantasy i Melodramat. Produkcja: Australia i USA, a scenariusz autorstwa człowieka zwanego David Auburn. Sam "Dom nad jeziorem" jest filmem, który podobno korzysta ze starego, a dobrego motywu jakim był ten podobnie wykorzystany w "Masz wiadomość". Filmu, który też był remeake'm tylko, że filmu "Sklep na rogu", jak się okazuje. Jak wiadomo w każdym z filmów jest motyw przesyłki, która w takiej lub innej odmianie dociera do dwojga ludzi, aby spleść ich losy. Obsada: Keanu Reeves jako Alex Wyler, Sandra Bullock jako Kate Forster. Jak podoba Wam się całość?

Powiązane posty to oczywiście:
Kategoria Komedie romantyczne Masz wiadomość z versemovie
i
wiersze miłosne z obecnego bloga