Miłość dawać i brać trzeba umieć!

Miłość dawać i brać trzeba umieć!
A kto dawać się nie nauczył ten i brać nie będzie umiał.
Miłość dawać i brać trzeba umieć!
A kto nie umiał się nauczyć tylko biorąc ją na wiarę,
to i nadziei na miłość większej mieć nie może.
Bo ścieżki życia bywa, że są w różnym kolorze.
Kiedy mało miłości zauważysz, to i większą uniesiesz;
kiedy zaś Miłości Stwórcy do Ciebie, czy Świata nie widzisz;
jak możesz mówić, że taką potężną w parze podniesiesz?
Tak wielki masz egoizm w sobie? Czego się tak wstydzisz?
Czyż mógł ktoś mądrzej wymyśleć całe ludzi zapoznanie,
jeśli nie dorastanie do siebie poprzez wzajemne kochanie?
Oparte na cierpliwości, kiedy kogoś nie ma;
a trzeba umieć dawać wtedy i brać. 
Oparte na łaskawości, kiedy ktoś choruje,
umieć, więc w spokoju także stać.
Oparte na wielu czynach, słowach i odczuciach bez liku,
których różnorodność obfita niczym na w jadalni stoliku.
A, co para to inne potrawy wybiera z przyjemnością;
bo każdy lubi co innego i dzieli się inaczej radością.
Radością, w której bywa; że na początku poznania,
jedynie rozmowa, dotyk dłoni, przytulenie;
To już największa radość z całej Sztuki Kochania.

styczeń 2022

Zobacz też: Czas próby, gdy statek złamał się na pół

Dlaczego czasem warto być osiołkiem?

Osioł takie niby proste stworzenie,
osioł taki niby nieszczególny;
A, jednak osiołek ma swoje zalety,
choć pierwsze też jest skojarzenie;
Ośla ławka dla nieuka, no niestety.
Lecz ten,
co niezdolny być może w jednej dziedzinie;
Jak się zastanowić, 
w innej być może w daleką podróż popłynie.
Taki osiołek, co nawet w swej powolności,
może uczuć niektórych takiej cierpliwości.
A od cierpliwości krok jest bliżej do kochania,
a jak miłość do czegoś jest już do opanowania;
To warto popracować nad równowagą w sile,
bo osioł może przecież zostawać dużo w tyle.
I sztuką osła jest wtedy poprowadzenie,
niczym w tańcu partner partnerkę prowadzi;
Wtedy też zaufanie w takiej relacji się buduje,
a przyjacielem partner/ka nigdy nie zawadzi.
Z przyjaźni bowiem niedaleko do miłości,
a miłość w relacji daje poczucie wolności.
Takiej wolności, gdzie w równowadze i jedno,
i drugie się realizuje;
A, gdy przychodzi odpowiednia życia pora, 
relacja taka owocuje.
W spotkaniu z osłem to będzie udana... wycieczka,
a w spotkaniu z człowiekiem od samotności ucieczka.

marzec 2021

Zdawać by się mogło, że orzeł jest taki fajny; bo wolny. Lew taki fajny, bo potężny. Wół taki... Utracjusz? Męczennik? Kochani wydaje mi się, że jest zupełnie inaczej.

Każdy z nas to część łańcucha pokarmowego!

Nasza Planeta Ziemia jest częścią Wszechświata, tym samym jesteśmy mieszkańcami tej samej planety.
Wśród różnych kontynentów jest Europa, a wśród krajów Polska. Tym samym jesteśmy społeczeństwem na danym terytorium, a zarazem częścią czegoś większego. Tak dochodzimy też do człowieka i świata zwierząt, a jak świat zwierząt to i roślin. Każdy organizm tym samym wpływa na inny i tak dochodzimy do łańcucha pokarmowego. Roślina rośnie, zwierzę ją zjada; a zwierzę, o ile nie jest weganinem i etc. zjada człowiek. Każdy z organizmów wpływa na siebie, ale i na kształtowanie się całego środowiska. Relacja ze środowiskiem, jest jak relacja z drugim człowiekiem. Powinna się opierać na zaufaniu, miłości i szacunku. Umiejętności dania się poprowadzić partnerce przez partnera niczym w tańcu (zobacz tutaj).