Winogron i Oliwka, czyli jak Tradycja łączy się z Nowoczesnością Włoch

Kiedy spojrzeć na dzisiejsze czasy,
niejeden hałasuje, jak to tradycji dziś nie ma i moralności.
Podczas, gdy stary korzeń w nas przenika,
nie tylko w krwi rodziców i przodków troski, czy też miłości.
To trochę, jak z tymi winogronami;
co słodkie praktycznie każdy człowiek skosztuje.
Jednak, jeśli chodzi o trunki z procentami,
to już lepiej, jak dorosły się w nich tak lubuje.
Mówi się im wino starsze, tym lepsze,
a i z miłością dojrzałą tak też często i bywa.
Tym cenniejsza jest bowiem miłość moralna,
czysta, jak woda źródlana, tradycyjna a żywa.

I nawet, gdyby chciał powiedzieć;
że młode latorośle, jak wino poszaleć mogą,
los winogrona i oliwki włoskiej pokazuje,
to co powinno być dla wielu może przestrogą.

Winorośl jest łatwa w uprawie w porównaniu do drzewa oliwnego,
ale też niesie ze sobą, coś niezwykle ciekawego.
To natomiast, że ta roślina o wodę nie prosi tylko
w okresie suchych dni,
ale też szuka korzeni innych roślinach, szuka pomocy, dialogu, więzi;
i tym samym taka winorośl niejedną roślinę,
która i długoletnią bywa,
zaprasza do tanga dając owoce, których kiść żywa.
A, gdy grona dorastają jedzą je młodzi, a i dorosły skosztuje,
a, znajdzie swych ulubieńców też ten owoc, który fermentuje.
Oliwka natomiast zgrabnie dorasta w swoim czasie,
hodowana z cierpliwością i miłością człowieka;
Który wie, że oliwka to owoc szlachetny,
i na dorodny owoc się z miłością wiernie czeka.

kwiecień 2022

Temat nietypowy, bo dziś mamy Wigilię Wielkanocy; a więc Wielką Sobotę. Tak się składa, że niedawno słyszałam historię pewnej znawczyni tradycji włoskich upraw Oliwki i Winorośli.

Wino lubi wielu, a i niejedna osoba lubi sam winogron; który przed fermentacją do wina ma daleko. Winogron podobno jest znacznie lżejszy w uprawie, dlatego decyduje się na jego uprawę wielu młodych.

Oliwka była znana na początku choćby w Polsce, jako oliwki; ale z czasem coraz więcej ludzi począwszy od tych lubiących zdrową żywność i produkty wysokiej jakości polubiło oliwę z oliwek.
Z racji, jednak trudności w uprawie i cierpliwości do tej rośliny najczęściej hodują je osoby starsze; a młodych jest podobno niewielu.

Każdy z powyższych produktów jest wykorzystywany zarówno w medycynie, kosmetyce etc., a nie tylko kulinarnie. Ale, co ciekawe... taki winogron, gdy jest susza musi szukać wody i co robi? Łączy się z korzeniami roślin wokół. Tak m.in. mamy kolor wina śliwkowy, wiśniowy, biały etc.
Tak tradycja łączy się z nowoczesnością poprzez korzenie.

Gdy Gondor wzywa pomocy! - A może to każdy, kto potrzebuje pomocy!?

Walka o losy Śródziemia nieunikniona,
Trzema wziąć broń na swoje ramiona;
Takie myśli armie Rohanu miały,
Gdy wiadomość z Gondoru otrzymały.
Tolkien mówi o czerwonej strzale
I ogniach rozpalonych na granicach Gondoru;
W filmie nie zwrócono uwagi na takie detale,
Czy może był to kaprys reżyserskiego humoru ?
Samo jednak o pomoc wołanie,
Zostało w obu miejscach pięknie ujęte;
Kiedy to ogniska rozpalanie
Sprawiło, że ręce z pomocą zostały wyciągnięte.
Pippin, mały hobbit zapala stos,
I w taki sposób odmienia Gondoru los;
Za sprawą Gandalfa wszystko się udało,
Bo w sumie w jego głowie tym pomysłem zaświtało.
Gdy inni ludzie płomień zobaczyli,
Również swoje stosy rozpalili;
Tak też Amon Din przekazał wieść,
Że Gondorowi pomoc trzeba nieść.
Calenhad, Min-Rimmon, Erelas, Nardol
Były to inne graniczne, sygnałowe wzgórza;
Które wiadomość przekazywały,
Aby ludy Śródziemia ocalały.
W filmie Aragorn wiadomość odbiera
I biegiem niczym ogiera;
Pędzi do pałacu Theodena,
By dać alarm niczym alarmowa syrena.
Rohan odpowiada twierdząco na pytanie
I tak zabierają się za pomocnej armii zbieranie.
Jednak najpiękniejszy jest moment przekazywania
Wiadomości, który na zawsze w mej pamięci zagościł.

(2007)

"Gdy Gondor wzywa pomocy..." to już dość stary wiersz. Oglądając niedawno Królestwo Niebieskie, a potem widząc zwiastun filmu Władca Pierścieni przypomniałam sobie o luce w murze. 

Później, kiedy myślałam o Amon Din zobaczyłam światła niczym te w filmie Czas Próby i... stwierdziłam jedno.

Tylu walczy zamiast szukać pojednania!

Tylu się mówi szukajcie razem, a to będzie wtedy wspólna walka. Jedni bronią, którą jest miecz; a inni modlitwą. Jeszcze innych bronią może być wiedza, którą uniosą i umieją przetłumaczyć innym. Ale taka prawdziwa wiedza, nie napuszona; co mami innych lub niszczy. Budująca wiedza - Nauka.

Czasem słońce czasem deszcz: Nie oceniaj po wyglądzie, sercem patrz!

Było dwóch chłopców,
jeden starszy, a drugi młodszy - grubasek,
Były dwie dziewczyny, jedna zadziorna, a druga młodsza,
taka sama, częściej od starszej niż czasem.
Kto się czubi, ten się lubi,
jeśli po drodze (tego) szczęścia nie zgubi.

Starsi do siebie lgnęli,
mimo, że drażnili się wzajemnie,
Ona przez własną głupotę,
bo z nie tych sfer była,
On przez zabawę z tego co robiła,
bo pośmiać się z kogoś było mu przyjemnie.
Młodsza za to dziewczyna,
grubaska ośmieszała,
sytuacja odwrotna po latach
swoje miejsce miała.

Starsi się związali,
przez co mężczyzna wszedł w konflikt z rodziną,
drugi brat, gdzieś przepadł,
tak jeden obrót wydarzeń na akcję filmu wpłyną(ł).
I nagle mija dość długi czas,
Piękny dom niczym willa może,
w nim mieszkająca para
i dorosła już dziewczyna druga.
Pytanie czy po latach
zjednoczyć się czas pomoże?

Otóż na uczelni, już nie młodszej,
lecz przypominam - dorosłej panny,
pojawia się mężczyzna,
co na nią uwagi nie zwraca,
szczupły, przystojny,
ona oczy na niego przewraca,
W dalszym czasie jedno drugiemu dokazuje,
a po spotkaniu w jej domu z...
wyżej wymienioną parą,
że to zagubiony brat się okazuje.

I tak łączą się pokolenia,
a powrót do domu zdaje się bliski.
przyszedł czas by i młodszy mężczyzna,
odkrył na kim mu tak naprawdę zależy,
czas w równej skali wszystko wymierzy(ł).
Tak się składa, że ojciec ma urodziny,
więc dobra okazja na jednoczenie rodziny.
Najpierw taniec żony,
który taniec męża wywołuje;
potem taniec dorosłej dziewczyny,
która już nie kryje niechęci do chłopca,
lecz o uczuciu wprost przeciwnym mu przyśpiewuje.
Na co mężczyzna rusza z odwetem,
do tańca również się rwąc skwapliwie,
a pod koniec historii,
łączą się wszystkie pokręcone ścieżki,
a wszyscy żyją (z pointa'ą) długo i szczęśliwie.

 (styczeń 2012)

Nietypowo się zdarza, aby Boolywoodzki film trafiał do kin!

21 stycznia 2005 roku Polska stanęła otworem dla filmu Czasem słońce, czasem deszcz ( Kabhi Khushi Kabhie Gham ) z 2001 roku. 

Gdy dziś tak wielu nie umie powiedzieć "Przepraszam", a często jeszcze obrywają osoby w Internecie lub w ich życiu rzeczywistym ten film wybrzmiewa jeszcze mocniej.