Miłość dawać i brać trzeba umieć!

Miłość dawać i brać trzeba umieć!
A kto dawać się nie nauczył ten i brać nie będzie umiał.
Miłość dawać i brać trzeba umieć!
A kto nie umiał się nauczyć tylko biorąc ją na wiarę,
to i nadziei na miłość większej mieć nie może.
Bo ścieżki życia bywa, że są w różnym kolorze.
Kiedy mało miłości zauważysz, to i większą uniesiesz;
kiedy zaś Miłości Stwórcy do Ciebie, czy Świata nie widzisz;
jak możesz mówić, że taką potężną w parze podniesiesz?
Tak wielki masz egoizm w sobie? Czego się tak wstydzisz?
Czyż mógł ktoś mądrzej wymyśleć całe ludzi zapoznanie,
jeśli nie dorastanie do siebie poprzez wzajemne kochanie?
Oparte na cierpliwości, kiedy kogoś nie ma;
a trzeba umieć dawać wtedy i brać. 
Oparte na łaskawości, kiedy ktoś choruje,
umieć, więc w spokoju także stać.
Oparte na wielu czynach, słowach i odczuciach bez liku,
których różnorodność obfita niczym na w jadalni stoliku.
A, co para to inne potrawy wybiera z przyjemnością;
bo każdy lubi co innego i dzieli się inaczej radością.
Radością, w której bywa; że na początku poznania,
jedynie rozmowa, dotyk dłoni, przytulenie;
To już największa radość z całej Sztuki Kochania.

styczeń 2022

Zobacz też: Czas próby, gdy statek złamał się na pół

Jeśli mam za co dziękować, to za zwykłe dziś!

Choć na dworze deszczowa zima,
choć sztorm w niejednym regionie;
Jeśli nie śnieżny, to konfliktami przepełniony,
Jeśli mam za co dziękować, to za zwykłe dziś!
Napotkana w autobusie modląca się kobieta,
I ta wkładająca coś w moje dłonie;
co za pewnym okienkiem tylko jej dozwolony,
kontakt z drugim człowiekiem. Zwykły dzień.
Tak zwykły, a niezwykły; choć tak prosty,
a jednocześnie tyle nowości w nim było;
Jak ten motyl, co się przeradza z kokonu,
Jedno i to samo stworzenie,
teraz w nowym ciele będzie sobie żyło.
Ziemia tak pragnie odpoczynku,
otulenia się ciepłem każdego człowieka;
Taką dobrą ręką, a prostą;
jak ta dłoń malutka dziecka na nie czeka.
Dotyk trawy, która muska ręce wiosną;
dotknięcie zbóż, z których chleb się potem wypieka,
zasmakowanie samego pieczywa czując,
jak dotyka podniebienia i w ustach się rozpływa.
Dotyk trawy, która daje takie poczucie bezpieczeństwa;
gdy otulać może Nas zimą, jak to robiła wiosną;
Woda ciepła, wiatrem ogrzewana, jakby żywa.
Jeśli mam za co dziękować, to za zwykłe dziś!
Dziś, którego być może nie zachować na długo tak w pamięci,
dziś, którego być może nie muszę zapamiętywać,
dziś, które po prostu jest kolejnym dniem;
choć mógłby być w nim skarb, który do życia bardziej zachęci.
Ale dziękuję Dziś za Dziś, bo niektórzy i tego Dziś nie mają,
niech im Błogosławi, niech w spokoju na górze odpoczywają.

styczeń 2022

Andrea Bocelli, Ariana Grande - E Più Ti Penso tak w tle leciała, gdy pisano ten wiersz. Cokolwiek te słowa z piosenki oznaczają, bo nie znam tego języka :)

Jestem brzydka? Czy po prostu nie widzisz swojego piękna?

Gdy młodym niby na niczym nie zależy,
gdy wielu się po ziemi z różnymi sprawami miota;
Ci, co byli uciśnieni, Ci, co byli niepełnosprawni,
wiedzą tak często, gdzie jest wartości istota.
Gdy wielu brnie do celu po trupach,
gdy wielu w nauce się prześciga i w opiniach, 
na temat ugrupowania, czy drugiego człowieka;
gdzieś indziej często nagroda pewna tak czeka.
Miłosierdzie okazane tym, co wolniejsi;
a dzięki Nam tak powstają,
Miłosierdzie okazane tym, co pierwsi;
bo są ludzie, co pomagają.
Miłość sercami wszystkimi kieruje,
Miłość tak, jak ukształtowało ją życie.
Miłość taką, jaką komuś okazano,
Miłość taką, jaką komuś dano. 
Człowiek jest kowalem swojego losu,
lecz nie zawsze, co na widoku prawdą;
A największą prawdą to,
co kreowane według sumienia.
Wszystko, więc; co zaburza tak stan naszej Świadomości,
Nie da poznać, nie da poznać, głębokiej z niej Radości.
Miłość Klarowna Płynie z Prawdy,
Serce Człowieka, jak Przetwornik Traktuje.
Wkładasz w nie Miłość i Radość, 
Wkładasz w nie różne swoje Troski;
A ono Mocą swoją  może je przemienić,
Niczym światła w środku lasu Wioski.
Nawet, jeśli Energia od razu się nie zwraca,
nawet, jeśli Światła nie widać w tunelu;
Gdy Serce Czyste w końcu wszystko się odwraca,
Energia musi mieć, gdzieś ujście. U CELU.

grudzień 2021

Do tego posta skłoniła mnie wypowiedź Pani Izy (tutaj), która po występie w jednym z programów TV spotkała się z hejtem dotyczącym jej krągłości ciała. O czym wspomniała na swoim Facebooku śniadaniówka TVN.

To odświeżenie posta Idealny facet dla mojej dziewczyny: "O jakże piękna jesteś..." (tutaj). Napisany na podstawie polskiego filmu i piosenki promo napisanej do niego przez Piotra Rubika. Dla szczegółu Piotr Rubik tylko, dlatego; że występował z małżonką w tym teleturnieju dla par mi się przypomniał nazwijmy to bardziej. Żona Pana Piotra z tego, co pamiętam nazywała się Paskudzka; a jest piękną kobietą. I trafiła na Pana Piotra, z którym czerwcem tego roku (2021) świętowali 13. rocznicę ślubu.

Niedawno pojawił się także w śniadaniówce wątek Pana Franciszka Pieczki...

Człowieka, który jest mi znany z serialu Ranczo; jak i... roli św. Piotra w Quo Vadis (zobacz tutaj Historię 3 wewnętrznych przemian). Tak się składa, że 2 z tych przemian to mężczyźni; którzy docenili kobiety. Jeden za czystość i niewinność - Winicjusz, drugi za miłość i oddanie - Petroniusz.