Mamma Mia: Remember (Pamięć)

Kiedyś moje serce było samotne,
tułało się po świecie,
nie wiedząc, że istnieje lato,
a nie tylko zima,
I tak cała nasza historia
w kilku słowach się zaczyna.
Twój uśmiech co zauroczył mnie,
jako pierwszy,
zanim spojrzałam Ci w oczy,
to był punkt drugi,
spacerowaliśmy po plaży,
oblewały nas też
deszczu strugi...

Punkt trzeci to słowa,
co z Twoich ust padały,
punkt czwarty, z nieba
gwiazdy wtedy spadały.
Do szóstki dorzuciłabym blask
koloru niczym złota,
ktoś powiedział srebrem mowa,
milczenie (jednak) inna cnota.
Równowaga jest siódmą, która
w tej wenie się zmieści,
gdyż ten wiersz ma być krótki,
nie na przykład powieści.

Serce zranione, decyzji podejmować nie będzie,
przeprosin nie chce,
bo najprościej, bez słów,
usiąść w pierwszym rzędzie,
Serce wołać może,
lecz zmusić może jedynie
sam człowiek siebie,
ono jest cierpliwe,
tu, tam, po prostu wszędzie.

Więc daj spokój srebrom,
złoto też niech stanowi
tylko część wielkiego życia,
w równowadze życia sens,
nigdy
nie było w tym nic do ukrycia...
Żyj, więc pełnią życia,
Pełnią życia...
(lipiec 2012)

W poprzednim poście rozpoczęliśmy wątek filmu Mamma Mia! o nietypowej historii, a jakże bliskiej dziś. Wspomnieliśmy, że ABBA wraca po latach, więc skoro jej piosenki wykorzystano w tym filmie to warto odgrzebać stare wiersze pisane do samej muzyki z filmu. Także, gdyby ktoś chciał się zaznajomić z poniższym komentarzem w pełni, to najpierw polecam przeczytać komentarz do wiersza S.O.S. - tutaj. 

We wspomnianym poście poruszam też temat człowieczeństwa nawiązując do wiersza Człowieczeństwo Eleny z Pamiętników Wampirów. W końcu nasza tytułowa "Pamięć" jest odpowiedzialna nie tylko za pamiętanie złych rzeczy; ale i tych dobrych. Tym samym uczy Nas zachowania ostrożności, choć są przeżycia; które wielu by chciało całkowicie zapomnieć.

Wyłączając myśli może medytujący nowocześnie zapominają o bólu, ale na chwilę. Dochodzi też wyłączenie miłości, a więc i samotność w głębinie. A człowiek jest stworzony do życia w stadzie.

Mamma mia: S.O.S. - czyli prosta relacja wczoraj a dziś!

Tratwa, gdy tonęłam
tonęła razem ze mną,
rękę wyciągnęłam,
nie rad jej byłeś chwycić,
ręką po Twoją sięgałam,
lecz wolałeś...
widocznie na inną liczyć.

Byłaś najjaśniejszą gwiazdą
jaką widziałem na niebie,
lecz, gdy myślałem, że już
po wszystkim,
straciłaś pewność siebie.
Twa duma padła, serce
zmiękło ze stali,
jakby właśnie poeci
o nim pieśni pisali...

Pełna miłości muzyka
gra,
lecz Tobie nie pisana
teraz ja.
Pełna miłości muzyka
gra,
lecz Tobie nie pisany
teraz ja.
Samotna tratwa nauczyła się
dryfować,
a niebo bez gwiazd swój urok
zachować.

Ręka sama zapracowała na siebie,
a fundamenty
mego domu na stabilnej glebie.
Pełna miłości muzyka
gra,
lecz Tobie nie pisana
teraz ja.

Pełna miłości muzyka
gra,
lecz Tobie nie pisany
teraz ja.

Tak bym chciała byś mógł
chwycić moją tratwę jeszcze raz,
Tak bym chciał cofnąć
wstecz miniony czas,
Wypłynąć z falą ponad pianę morską,
stworzyć budowlę jakże amatorską,
zanurzyć się w świecie marzeń bez liku,
choćby na jedną noc, jedną noc...

(lipiec 2012) 

Film Mamma Mia! pokazuje dość nietypową historię, a jakże bliską dziś. Jako, że ABBA wraca; a jej piosenki wykorzystano w tym filmie to stwierdziłam, że warto odgrzebać stare wiersze.

Dawniej, w mniejszych miejscowościach lub w niektórych regionach Polski; jak i innych krajów nadal utrzymuje się wiele tradycji i prostego podejścia do życia. Bywa, ze wielkość miast tak szumi ludziom w głowach, ze zamiast podejść do życia tradycyjnie to na siłę coś komplikują. 

Nowe pojmowanie Miłości i innych spraw, czyli ILUZJA!

Niejeden chciałby magicznej różdżki na wszystko,
niejeden chciałby nie tylko materialnie władzę mieć,
ale też mieć naprawdę zawsze, co pragnie się chcieć.
Niejeden chciałby władać nad życiem, niejeden nad oceanami,
lecz każda władza to też rozsądzanie, kim jesteśmy, czy Ci sami?
Jest powiedziane, że "gdybym miłości nie miał" "byłbym niczym".*
Bo cóż po władzy, po zdrowiu, gdy nie ma kto dzielić go z Nami?
Cóż po zdrowiu, jeśli zmienia się świat nieustannie;
ktoś kogoś kocha, ktoś inny chorując umiera,
A zdrowie nasze tylko do tego przydatne,
że pomaga innemu znosić jego cierpienie;
o ile pomaga. O, ile ta osoba ma znaczenie.
Im większa władza, tym większa odpowiedzialność,
tym większa potrzeba powinna być dzielenia się z innymi.
Jednak są tacy, co dzielić się nie potrafią,
co zarabiają i z czasem nawet z przyjacielem najbliższym,
jakim jest towarzyszący,
przez całe nasze życie razem w naszej wędrówki Bóg;
na rozmowę szybko w modlitwie nie trafią.
Niejeden chciałby magicznej różdżki na wszystko, 
myśląc, że rozumy wszystkie pozjadał i zna wszystkie tajemnice,
Czasami, jednak ta wiedza jest po to, aby się nią podzielić,
a, jak wielu potrafi właśnie wtedy przekroczyć szacunku granice?
Gdy odbija woda sodowa do głowy, jak gwieździe popularność na scenie;
gdy zaślepieni są, jak Midas bogactwem tej wiedzy lub majętnościami,
A nie pamiętają, że w szacunku do człowieka jest także nauka dzielenia,
właśnie wiedzą, jaka może innych uczynić takimi niczym my;
Bo, co po zmianie, jeśli mądrym jesteś tylko jeden, tylko Ty?
Czy porozmawiasz sam ze sobą? Czy w tej studni bez dna,
znajdzie się, kiedyś zapytanie: Gdzie osoba mądra, jak ja?
Niestety póki nie nauczysz, póki nie będziesz miał cierpliwości,
póki nie zauważysz;
Jak duża granica jest między wiedzy przekazywaniem,
trudno będzie Ci czekać,
na to, jak będzie szło innym z jej opanowywaniem.
Gdyż nawet to nauki, trzeba miłości,
Ogromnej cierpliwości i łaskawości.
Bo to, jak z budowaniem domu, gdzie są fundamenty.
Czas długi wykonania, ale cel na długo osiągnięty. 

wrzesień 2021

Wiedza jest niezmierzona, ale część osób; która poznała jej głębsze nurty zagubiła się tak bardzo; że nie widzi dna. Obraz na 100% jest iluzją, uczucie na 100% jest iluzją, choroba na 100% jest iluzją - BZDURA.

Właśnie po to dano Nam naukę powoli, aby nie uczyć się jej za szybko; bo pod jej ciężarem można by upaść i zacząć się bać!