Kiedyś moje serce było samotne,
tułało się po świecie,
nie wiedząc, że istnieje lato,
a nie tylko zima,
I tak cała nasza historia
w kilku słowach się zaczyna.
Twój uśmiech co zauroczył mnie,
jako pierwszy,
zanim spojrzałam Ci w oczy,
to był punkt drugi,
spacerowaliśmy po plaży,
oblewały nas też
deszczu strugi...
Punkt trzeci to słowa,
co z Twoich ust padały,
punkt czwarty, z nieba
gwiazdy wtedy spadały.
Do szóstki dorzuciłabym blask
koloru niczym złota,
ktoś powiedział srebrem mowa,
milczenie (jednak) inna cnota.
Równowaga jest siódmą, która
w tej wenie się zmieści,
gdyż ten wiersz ma być krótki,
nie na przykład powieści.
Serce zranione, decyzji podejmować nie będzie,
przeprosin nie chce,
bo najprościej, bez słów,
usiąść w pierwszym rzędzie,
Serce wołać może,
lecz zmusić może jedynie
sam człowiek siebie,
ono jest cierpliwe,
tu, tam, po prostu wszędzie.
Więc daj spokój srebrom,
złoto też niech stanowi
tylko część wielkiego życia,
w równowadze życia sens,
nigdy
nie było w tym nic do ukrycia...
Żyj, więc pełnią życia,
Pełnią życia...
(lipiec 2012)
W poprzednim poście rozpoczęliśmy wątek filmu Mamma Mia! o nietypowej historii, a jakże bliskiej dziś. Wspomnieliśmy, że ABBA wraca po latach, więc skoro jej piosenki wykorzystano w tym filmie to warto odgrzebać stare wiersze pisane do samej muzyki z filmu. Także, gdyby ktoś chciał się zaznajomić z poniższym komentarzem w pełni, to najpierw polecam przeczytać komentarz do wiersza S.O.S. - tutaj.
We wspomnianym poście poruszam też temat człowieczeństwa nawiązując do wiersza Człowieczeństwo Eleny z Pamiętników Wampirów. W końcu nasza tytułowa "Pamięć" jest odpowiedzialna nie tylko za pamiętanie złych rzeczy; ale i tych dobrych. Tym samym uczy Nas zachowania ostrożności, choć są przeżycia; które wielu by chciało całkowicie zapomnieć.
Wyłączając myśli może medytujący nowocześnie zapominają o bólu, ale na chwilę. Dochodzi też wyłączenie miłości, a więc i samotność w głębinie. A człowiek jest stworzony do życia w stadzie.
