Edith Piaf - C'est toi le plus fort (wiersz filmowy inspirowany piosenką)

"Quand tu te balades,
Tu marches comme un bel animal"*

Edith Piaf , C'est toi le plus fort

*(tłum. Gdy idziesz ,

Chodzisz jak piękne zwierzę)

Miałeś zadzwonić dni temu dwa,
Dziś trochę obrażona jest Twa;
Miła,
Siła;
To to, co daje mi przy Tobie nadal trwać,
Jedna z ostatnich szans, które chce Ci dać.
Bo wierzę, że jesteś tak mocny mój drogi,
Że jak pewne zwierze zawsze na te nogi;
Cztery potrafisz spadać,
By troski mogły odpadać;
Same omijając nasze całe życie,
Gdyż ukazaliśmy to co skrycie;
Tak w sercach nas obojga żyło,
I na wieki, by tak zawsze było.
Nasze dwa serca splecione wierną miłością,
A my przepełnieni cudną życiową radością.
(listopad 2010)

Plakat z filmu "Niczego nie żałuję - Edith Piaf" (La Môme, 2007)

Źródło obrazka: film.gildia.pl

Edith Piaf - C'est toi le plus fort

Takie nietypowe dopasowanie, szukałam zwierzęcia. I znalazłam. U kobiety śpiewającej do ukochanego, który walczył na ringu i nie mógł przy niej być cały czas. O Edith Piaf powstał film, m.in. "Niczego nie żałuję - Edith Piaf" (La Môme, 2007). W rolach głównych Marion Cotillard jako Edith Piaf, a także Jean-Pierre Martins jako Marcel Cerdan. Poza tym Edith śpiewała może niekoniecznie występującą w filmie, ale w prawdziwym życiu m.in. piosenkę "C'est toi le plus fort", w której to słowo - zwierzę (animal) występuje. 

Wątki z tego posta:

• Cest toi le plus fort
• Niczego nie żałuję

Mikrokosmos: Motyle (Le peuple de l'herbe: Butterflies)

Jak polne kwiaty na łące,
jak kicające po lesie zające;
tak barwne są motyle.
Jedne są białe, inne brązowe;
lecz najpiękniejsze są kolorowe.
Te co w bajkach się pojawiają
i uroku im dodają.
Te co na łące mieszkają
i pyłek z kwiatów zjadają.
Te co dopiero się wylęgają
i te co długo po niebie latają.
Te w kropki i kropeczki,
te w paski i paseczki.
Żółte i zielone,
błękitne i czerwone.
(2003/2004 ?)

Kadr z filmu Le peuple de l'herbe (Mikrokosmos, 1996)

Le peuple de l'herbe: Butterflies

Wiersz, który daty nie posiada, jak poprzedni o przyrodzie. Znalazłam w pobliżu niego inny wiersz z datą 2003, stąd możliwe, że powstał mniej więcej w tym samym czasie albo później. Tytuł motyle nadałam mu jeszcze w zeszycie, z którego go przepisywałam. Wiersz skojarzył mi się Mikrokosmos (Microcosmos: Le peuple de l'herbe, 1996) i mimo, że niedawno było dopasowanie również do tego filmu, postanowiłam je zrobić jeszcze raz. W dodatku, jak od ostatniego postu o przyrodzie słońca przy dużo nie było. Dziś też zaczyna o tej porze, jakby się przedzierać i pewnie w dzień przygrzeje mocniej. A motyle? No cóż... niedługo je zobaczymy, krok po kroku zbliża się przecież wiosna...

Posty powiązane: Wiosna
Post można znaleźć także po wpisaniu: przyroda film, Le peuple de l'herbe

Kachorra: Teraz Twój Ruch

Długie szukanie chyba zakończone,
teraz Twój ruch;
Drugie serce już odnalezione,
teraz Twój ruch.
Ja już swój zrobiłam,
teraz Twój ruch.
Czekać nie skończyłam,
teraz Twój ruch.
Nadzieja daje mi siłę,
teraz Twój ruch;
Kino, kolacja, zwykłe spotkanie,
teraz Twój ruch.
Podaruj mi chwilę,
teraz Twój ruch;
Spacer też mile przyjęty zostanie,
teraz Twój ruch.
Zrób go, gdy spotkamy się znów,
teraz Twój ruch;
A zrozumiemy się bez słów,
teraz Twój ruch.
(czerwiec 2008)

Kadr z Kachorra to ja (2002, z Youtube)

Kachorra: Now is your move

Najpierw trafiłam na walające się gdzieś w zakątku szuflad cytaty, które postanowiłam kiedyś wpisać. Potem, właśnie teraz podczas ich wpisywania stwierdziłam, że można od razu dopasować do nich wiersz. I tak dotarłam do wiersza, który mówi właśnie o tym, że można się dogadać bez słów. W końcu ostatni cytat z "Kachorra to ja" (Kachorra, 2002), który jest wskazany na blogu z fajnymi cytatami (prawdziwa miłość) to napis z telefilmu:

"Prawdziwa miłość zdarza się raz w życiu, nie pozwól jej odejść"

Taka dość dawna telenowela z dość ciekawą obsadą: Pablo Rago (jako Bruno Moravia), María Rosa Gallo (jako Pierina Fossati) i Natalia Oreiro (tytułowa Kachorra).

Kachorra: Teraz Twój ruch

Post zawiera wątki:

• Now is your move
• Teraz Twój ruch
• Natalia Oreiro Kachorra to ja