W Teorii Względności, Szukaj Prawdziwej Indywidualnej Miłości!

 Życie jest pełne różnych teorii,
matematyczne, humanistyczne i przyrodnicze;
W Teorii Względności,
Szukaj Prawdziwej Indywidualnej Miłości,
i powodzenia w tym poszukiwaniu już życzę.
Bo świat jest szeroki, usłany teoriami;
ale najtrwalsze teorie,
to te, które po prostu tworzymy sami.
Każdy bowiem związek, każda relacja;
to historia człowieka, który nosi własne przeżycia i doświadczenia,
gdy młody ze starym się spotyka często nie potrafi go zrozumieć,
ale z czasem, jak jeden człowiek do drugiego dorasta, to się zmienia.
I bywa, że tą dorosłością jest wiek; który na drzewie rodzinnym ktoś namaluje,
ale bywa, że tą dorosłością jest doświadczenie w danej dziedzinie, które się kreuje.
I nawet, gdy poznasz jednego człowieka, nie możesz powiedzieć; że go znasz.
Go kształtuje życie, ciało i otoczenie; podobnie, jak organizm, który sam masz.
Komputery mają, co jakiś czas aktualizacje;
i tak, i Ty dobrze, gdy je robisz rozmawiając z drugim człowiekiem,
to wpływa na Wasze wspólne życie i relacje.
Tym samym nie da się umieścić Miłości w Jednym Słowie,
Bo Miłość to Wszechświat niczym taka ot... Einsein'owska Teoria Względności;
Ciągła wymiana Energii Dwóch Ciał, Dwóch Energii Ewolucji i Codzienności.
By, gdy w małżeństwie z symbolicznym węzłem zatonąć ma para w Nicości,
Dać możliwość Narodzeniu się nie tylko Nowej Energii;
Ale także Nowego Ciała - Dziecka, Nowej Planety w Układzie Waszej Miłości. 

grudzień 2021

Poprzedni post był opasły, a jeśli ktoś się w niego wczytał znalazł tam fragment mówiący o egoizmie, a także destrukcji egoizmu do czego doszedł Zygmunt Freud (Viggo Mortensen) lub Carl Jung (Michael Fassben) badając przypadek Sabiny Spielrein (Keira Knightley) filmu Niebezpieczna Metoda (2011) - zobacz tutaj.

Czy wierzyć, że podczas bliskości z drugim człowiekiem tracimy energię lub ją ładujemy? 

Czy wierzyć, że seks nad podbudowuje w małżeństwie; skoro Nas jednocześnie niszczy? I dlaczego w małżeństwie?

Szczerze nie wiem, czy zacząć od teorii względności; czy po prostu od bajki Kraina Lodu, a raczej motywu samego jeziora skutego lodem.

Każdy się rodzi i planuje przejść przez życie, zwiedzić świat (zobacz Poznawanie świata).

Rodzice i edukacja budują dziecko, a tym samym kształtują człowieka. Są trochę, jak ten lód; co skuwa jezioro zimą. Tam, gdzie jest twardy są silne wartości, trwałe; jak skała, których nic nie ruszy.

Kocham Cię na swój sposób, tak; jak umiem!

Kocham Cię na swój sposób,
na ten swój własny sposób; jak tylko umiem.
Kocham Cię, gdy jesteś przy mnie,
czy, gdy milczysz i w pełni Cię nie rozumiem.
Widzę, że kochasz także,
czasami niczym ten "Skrzypek na dachu";
Trwając w codzienności,
a jednocześnie odganiając tyle strachu.
Takiej codzienności, która przy Tobie w jaśniejszym kolorze;
czy to pobyt w domu, czy podróże w góry, czy też nad morze.
Kocham Cię na swój niezwykły sposób,
tak, jak tylko moje serce kochać potrafi;
A, czy to mało, czy to dużo?
A, któż miłość w słowa ująć całą może?
Miłość jest, jak nieskończoność;
więc i ja jej w pełni w strofy nie włożę.
Kocham Cię na swój sposób,
a może powinno pojawić się inne pytanie;
Czy Ty Kochanie kochasz mnie?
Bo na ten swój sposób,
ja tak, jak umiem. Kocham Cię!

marzec 2021

Kiedy pochwycę jakiś temat i dobrze mi się o nim pisze tak trudno mi się z Nim rozstać. Ale dziś trochę inaczej, nadal w temacie uczuć... a konkretnie jednego - miłości.

Kilka lat temu byłam na imprezie, gdzie podczas rozmowy pewna para wymieniła dwa zdania niczym z kabaretu Kabaret KOŃ POLSKI:

"Marian, czy Ty mnie jeszcze kochasz ?"

Teoria wszystkiego: Teoria dziur a dziury w relacjach międzyludzkich

Dawniej rower, dziś samochód,
jeśli auto to rzadziej rozpowszechnione;
jednak nie było w rowerach radia,
a w autach i ekrany teraz umieszczone.
Cząstki w materii się odpychają,
cząstki w materii się przyciągają,
to zależy od różnych czynników,
tak, jak i dziury, które trwają.
Czarne dziury przestrzeń pochłaniają,
ale, jak się okazuje również się zamykają.
Tak, jak w autach umieszczone radia i ekrany,
zamykają usta rozmówców, gdy coś oglądamy.
I tak czas, gdy ruch doznawany na rowerze,
i tak, gdy ruch w biegu, czy na spacerze,
zmienia się z czasem w ciszę luki w relacjach budującą.
I, gdy nie ma, kto zamknąć dziury na czas, tak hamująco,
(zanikają) emocje, uczucia, przywiązanie do siebie,
poczucie bliskości, które ważne dla Ciebie.
(czerwiec 2015)

Plakat "Teoria Wszystkiego"

Na co dzień wielu z Was na pewno spotkało się  z tym, że miejsce do którego jedziecie na wakacje nie wyglądało tak, jak na zdjęciach. To przekłamanie, które sponsorują nam programy graficzne obecnie bardzo dobrze rozwinięte. 

Przykład może niekoniecznie miejsca, ale postaci w postaci fotomontażu można znaleźć na przykład w filmie "Miłość na wybiegu". Gdzie na zdjęciu z fotomontażu pojawia się bohaterka i bohater filmu (Marcin Dorociński i Urszula Grabowska). Nie o takim przekłamaniu dzisiaj mowa, mimo, że temat też poświęcimy grafice.

Brytyjski astrofizyk Stephen Hawking w 1974 stworzył teorie mówiącą o czarnych dziurach, którą nazwano:

promieniowaniem Hawkinga

Cząstki będąc w parach przy dziurze rozdzielają się tak, że jedna wpada  do dziury, a druga wydziela światło. (Więcej na ten temat w filmie Teoria Wszystkiego (Theory of Everything, 2014), który zdobył w tym roku statuetkę Oscara za rolę najlepszego aktora dla Eddie Redmayne (m.in. Les Miserables (Nędznicy, 2013))) Znane są nam dziury z filmów fantastycznych, czy science fiction, jako pochłaniacze wszystkiego, co jest wokół w przestrzeni. Nie o tych dziurach jednak dziś też mowa, choć również dotyczą par i relacji.

Oba tematy łączą się za to z przekłamaniem życia na co dzień. Żyjemy coraz bardziej mobilnie, korzystając z różnych urządzeń mamy moc rozrywki i informacji. Tracąc niekiedy na ruchu, czy relacjach międzyludzkich. Nie każdy tak żyje, jednak słysząc m.in. o dzieciach siedzących na przerwach w lekcjach na korytarzach w tabletach i komórkach pomyślałam i o tym, że powstają dziury w relacjach międzyludzkich. Dawniej para ludzi siedząc obok siebie i widząc, że jedno z nich jest markotne starało się pocieszyć choćby przez uśmiech na twarzy, miłe słowo. Dzisiaj bywa, że wyśle emotkę w postaci uśmiechu, czy przytulenia z komórki, tableta, czy komputera. Po co wstawać, przecież druga strona zrozumie. 

Zero ruchu, ograniczenie w kontakcie międzyludzkim.

Z czasem takie przekłamanie w relacji staje się normą. Wpływa na psychikę osób, które w ten sposób reagują i nie oczekują nic więcej. 

Internet miał służyć szybkiemu przekazowi informacji. Jeśli już wysyłacie kawę, to najlepiej ze znakiem zapytania. By druga osoba mogła wstać i przynieść ją. Jeśli już piszemy o pocieszeniu w postaci uśmiechniętej minki, wstańmy i pokażmy ją osobie; jeśli siedzi obok nas. (Pomijam, gdy jesteśmy rzeczywiście od siebie na jakąś dłuższą odległość). Sukces z nowej rozgrywki z grę, którą graliśmy obróceni do siebie plecami podsumujmy uściśnięciem dłoni. Idziemy pobiegać, podzielny się tym ze znajomymi. Nie od razu się ktoś znajdzie, ale to już dobry krok. (Nie przesadźmy przy okazji z zasięgiem, gdy publikujemy tą informację na Facebooku, by na pewno dotarła tylko do znajomych.) Pomysłów jest wiele. Należy tylko pamiętać, by nie być jak te pary cząstek wokół czarnych dziur, z których jedna wpada do środka. A druga świeci nadzieją, by zgasnąć z czasem mając mniejszą nadzieję na to, że reakcja drugiej osoby będzie tylko znakami pisana. Niepodparta czynem, gestem rzeczywistym.
Nie bez powodu czepiam się emotikonek. Działają one z czasem tak samo na naszą psychikę, jak otoczenie, które kształci nas i nasze podejście do świata. 

Metameryzm - postrzeganie kolorów w zależności od otocznia.

Na przykład tak, jak biały i czarny w wierszu o zebrze

parę postów temu. Biały w jednej kulturze oznacza coś innego niż w drugiej. Tłumaczenie dorosłemu, by od tak kojarzył je odwrotnie, gdy od małego był chowany w konkretnej kulturze chwilę potrwa. I to dłuższą chwilę...
Poza tym emotki to wirtualna rzeczywistość. Przekłamana rzeczywistość, gdzie ciąg liczb niewidocznych dla oka człowieka jest przeliczany i zapamiętywany w pamięci komputera przez wewnętrznie napisane programy. Liczby, które reprezentują piksele tworzące obraz, który pokazują nam monitory i ekrany TV. Obecnie moc obliczeniowa oprogramowania potrafi tak mocno zniekształcić obraz, że ma on mniejszą wielkość, a jest to nie widoczne dla ludzkiego oka. Stosuje się w tym celu różne metody kompresji (o nich mowa może będzie innym razem). Nie jest tu, więc mowa o fotomontażu, o którym wspomniałam na początku, ale zupełnie coś innego. Uznanie różnic tak małych, że pozwalają oszukiwać nasze oczy (m.in. rozmywanie poszczególnych pikseli na podstawie sąsiedztwa innych, ale to też temat inny post). 

Emotikony oszukują zmysł czucia t

ak samo, jak wizualizacje w komputerze. Przekształcają go w ten romantyzm wewnętrzny, który czasem nie wypływa na zewnątrz. Ogranicza się do komputera, bo tak go się kształci. Wszystko wirtualne, emotikony, gesty, znajomości. Wirtualna rzeczywistość, która zamiast tylko pomagać ogranicza ludzkie umiejętności, czy zdolności. 
Plus tutaj, jednak dla Kinekta itp., bo chociaż powstają, dzięki nim gry sprawiające, że się ruszamy. O emocje, jednak nadal powinniśmy dbać.
Wirtualna rzeczywistość ma swoje wady i zalety. Należy, jednak zacząć jej mądrzej używać niż docześnie. Tak, jakbyśmy przed każdym włączeniem komputera dla rozrywki nie musieli dostawać listu niczym Harry Potter dostający do ręki paczkę z peleryną niewidką:

"Korzystaj mądrze"

z dedykacją dla Kingi, bo dzięki niej jest tutaj ten ostatni cytat :)

Inne:

Gra tajemnic: Każdy informatyk ma trochę ze świra
Tron - nowostki techniczne
Szkoła uczuć: Einstein wierzył w Boga

Ten post zawiera wątki:

• ograniczenie kontaktu międzyludzkiego
• teoria czarnych dziur
• Dorocinski Marcin