Raj na ziemi, czyli miejsce do którego chce się wracać!

Taki Raj na Ziemi, taki tylko Nasz,
Miejsce na Ziemi, jakie Mi Dasz.
Gdzie róża różą, a uczucie uczuciem,
Gdzie woda wodą, a deszcz deszczem;
Gdzie z miłym pod sercem ukłuciem,
Każde z Nas powie tylko, chce jeszcze.
Prawdziwy świat, ta pszczoła; co nad łąką lata,
Prawdziwy świat, gdzie leci mewa skrzydlata.
Dłoń na dłoni, nie tak daleka;
jakby między nami była rzeka.
Taki Raj na Ziemi, taki tylko Nasz,
gdzie wszystko będzie, jak po naszej myśli;
Miejsce na Ziemi, jakie Mi Dasz,
zakończenie czasu, którego już nikt nie wyśni.
Ponieważ największa nieznana, jak plaga Egipska kiedyś ustanie;
A każdy kto przeszedł pandemię, tylko odkazi swe własne posłanie.
Taki Raj na Ziemi, taki tylko Nasz,
Dla Nas wszystkich ocalenie;
Miejsce na Ziemi, jakie Mi Dasz,
Odrzucające w zapomnienie.
Każdy dzień, każdą sekundę, nie po naszej myśli;
zakończenie czasu, którego już nikt nie wyśni.

styczeń 2021

Wiersz wierszem, ale o innym Raju na ziemi mówi niż komentarz do wiersza. Ale, jako; że pewien z programów śniadaniowych zbił się w pewnym sensie z czasem z moim postem, który zakończono wzmianką o filmie, gdzie pojawia się żółw Stafan (zobacz tutaj). Komentarz jest jaki jest, jak esej :P

Post nawiązywał do tego, jak można różnie zinterpretować sytuację nie znając szczegółów. Błędy w porozumiewaniu się wynikają bowiem nie tylko z różnic między Nami, jako ludźmi dorosłymi. 

Błędy, które niczym kolce róży nawet niechcący kłują i błędnie zinterpretowane mogą zadać ból...

Błędy w porozumiewaniu się niektórych z Nas są dlatego, że w niektórych sprawach każdy z Nas jest w pewnym sensie niedouczony, jak dziecko. 

Czasami są to rzeczy, które całkiem są Nam niepotrzebne. Ot... mechanikowi samochodowemu, czy budowlańcowi układającemu cegły lub kopiącego łopatą nie zawsze potrzebna jest obsługa komputera. Czasami, jednak są to rzeczy; na które powinniśmy zwrócić większą uwagę. Zdarza się, że sami się na czymś przyłapiemy przez innych lub samodzielnie coś u siebie zauważając.

Pozew o miłość: Niemożliwe

Piękna sukienka, tak pamięta to szczerze,
on też nieźle wyglądał, tak w to uwierzę,
Były tańce, była też muzyka,
uśmiechy na twarzach, tyka
zegar tik tak, tik tak,
i taki doby... smak.
Tak potrawy Irlandzkie też dały o sobie znać,
teraz by tylko człowiek mógł słodko sobie spać.
I jeszcze ten ślub, czuła się tak doskonale,
i jeszcze ten ślub, kolejny, jej z tym człowiekiem,
otwiera oczy, lekko, jakoś tak sobie ospale,
by szybko się poderwać, tak to bywa z wiekiem.
Gdy człowiek się rodzi,
staje... i nagle chodzi.
To niemożliwe, to sen był nie realne dzieje, losy.
Niech się budzi,
niech się budzi,
kobieta rozważna i stateczna, a wyje wniebogłosy.
Niemożliwe,  nierealne,
a może fenomenalne.
nie, niemożliwe, to się w życiu nie zdarza,
trzeba to wyjaśnić, wyciągnąć z kalendarza.
Niemożliwe,  nierealne,
płakać, czy się śmiać; nie tak być nie może,
wezmą rozwód, postanowione; ja to ułożę,
prosto i po kolei...
(styczeń 2015)

Przepraszamy za opóźnienia wszystkich, którzy czekali na wątek romantyczny i śledzą wiersze z cyklu miłosne. Film, o którym była mowa to oczywiście "Pozew o miłość"(Laws of Attraction, 2004). Szanowana Pani prawnik i równie silny Pan adwokat, czyli Julianne Moore i Pierce Brosnan. Wątek o pierścionkach na palcu po przebudzeniu jest nie do przepuszczenia, tak go uwiecznił reżyser by został widoczny. 

Dwoje przedstawicieli branży prawniczej wybiera się do Irlandii w poszukiwaniu przedmiotów świadczących o powodzie rozwodu ich klientów. Nieoczekiwanie miejsce, do którego jadą zaskakuje ich inną niespodzianką...

Zobacz też:

Miłość na dystans, czyli Dwoje do poprawki

Eks mojego życia: Nie budźcie serca dziewczyny