Barbie Movie: Barbie jako Roszpunka - Wiersz zainspirowany Muzyką

Weź pędzel do ręki,
przesuń lekko w prawo,
zobacz co powstanie;
Weź pędzel do ręki,
przesuń lekko na lewo,
namaluj swoje ubranie.
To, w którym widzi Cię świat,
wymaluj duszę,
Promienie słońca w jasny dzień,
lub niepogodę, to co Cię określa,
Wymaluj duszę,
niech obraz odpędza potem cień,
gdy kręgiem się wokół zakreśla.
Weź pędzel do ręki,
maluj życie, światła migocące,
Weź pędzel do ręki,
maluj konie po stepie biegnące.
Kolorowe łąki, lasy,
lustra błękitnych strumyków i wód,
Motyle tu latające,
i lądolody przynoszące duży chłód.
Gorące pustynie, zielone ogrody,
maluj nowe postaci przygody.

(czerwiec 2013)

Oryginalny tytuł:

Barbie as Rapunzel: Imagination

Inspiracja: "Rapunzel Theme", Written by Arnie Roth, Performed by Becky Taylor)* - Barbie as Rapunzel (Barbie jako Roszpunka). Roth skomponował ścieżkę dźwiękową, którą wykonała the London Symphony Orchestra. 

U niej w domu (Dans la maison 2012), czyli nie ucz dziecka za wcześnie! Tego, na co przyjdzie czas!

"The sun was setting, and its rays were
gently caressing her legs and neck.
Esther, Esther ...
The woman who was awfully bored,
fell asleep on the couch.
I watched her sleep,
listening to her breathing,
and again felt how
strongly I'm drawn to her"

(Dans la maison, 2012, Kino Świat)

(Scenariusz: François Ozon

Na podstawie: Juan Mayorga, El chico de la última filaNapisy en: opensubtitles.org)

Jasny przestronny pokój,
otulony unoszącą się w powietrzu wonią,
wonią delikatną, gdyż ich właścicielka
spoczywa na wyłożonej delikatnym obiciem
położonej po środku pomieszczenia kanapie.
Na twarzy radosny spokój,
pojedyncze włosy od jej ciała nie stronią,
lecz przylega do niej ich garść niewielka,
a oddech współgra najpewniej z serca biciem,
jest chłodno, stąd pot z jej skroni nie kapie.
Za to widać,
że na nogach wystających spod jej letniej sukienki,
pojawia się, gęsia skórka,
wyłaniają się na skórze pagórki, jak w rytm piosenki.
Ma lekko rozchylone usta, coś jej się śni,
ach, ma Esther, powiedz o czym śnisz,
zdradź ten sekret, tylko mi, tak, tylko mi.
Czarne długie rzęsy lekko jej drgają,
to unoszą się, to znów powoli opadają,
Ach Esther, moja Esther, czy to dobry sen,
czy może ten, który jest zły,
podczas, gdy mamy taki piękny tutaj dzień,
który być może tracisz na sny.
A może po prostu w Twym śnie jest coś pięknego,
coś co Cię w pełni zadowala,
dopełnia szczęścia, z takiego dnia codziennego.
Mimo, że trudno uwierzyć,
by coś mogło w nim być nie idealnym,
podczas, gdy Ty, droga Esther,
jesteś, jakby tym światem nierealnym.

(lipiec 2013)

Amsterdam: "Z potrzeby, czy z wyboru ?" - Małżeństwo i Życie inspiracja wiersza cytatem

Wiele kobiet nauczono czekania, 
a mężczyzn nie nauczono FINALIZACJI PRZEDSIĘWZIĘĆ;
takie mi myśli zakiełkowały w głowie.
Bo, gdy "Z potrzeby, czy z wyboru" niejeden o małżeństwo zapyta.
Niejeden człowiek, co innego mu powie.
Mieszkania budowano na stałe, ale trwało to czas.
Wynająć mieszkanie jest szybko, a nauka idzie w las.
Wnuki nie pamiętają, co wojna z dziadkiem czasem zrobiła,
albo te w kolejnym pokoleniu wnuki to już nie ta pamięci siła.
Tym samym nawet, gdy jedni nauczeni czekania,
bywa; że sama niewiasta już zapraszać zaczyna,
niejedna się niewiasta, co nie planowała się wiązać
nagle się mężczyźnie z obcego kraju oświadcza;
I wielu w taki sposób w końcu tworzy słowo: Rodzina.
"Słowo stało się ciałem i zamieszkało między Nami",
a jednak tak wielu zamiast kochać związki kreuje kłótniami.
Nie chcą się też wiązać Ci, co dużo stracili; 
jak sama znam na własnym przykładzie,
śmierć ukochanego psa dodaje Nam do miłości siły.
A, jednak spotkani, co stracili krewnych kochać nie chcą,
lub też nie umieją już innym tej miłości dać.
Być może, gdyby odczekali trochę było by ją na nich stać.
Ale patrząc na "Gran Turismo", jeśli nie ruszymy dalej po kolizji na drodze,
wiele czasu minie zanim choć zbliżymy się do auta, tak ku własnej przestrodze.
Ci, więc co odkładali dzieci ciesząc się przyjemnością;
Ci, więc co odkładali związki ciesząc się wolnością;
Tym trudniej im zrezygnować z tego, co mają;
a jeszcze niejednego pychą i ego powalają.
Ten kto pamięta reguły i prawa, ten co pracował nad nimi przez lata,
też może poczuć zniechęcenie, jeśli tyle do niego/niej zniechęcenia od świata.
Fundamenty zachwiane od maleńkości,
fundamenty zachwiane ku dorosłości;
Dorosłość obfita w drobne i większe poranienia,
osuwająca się niemal pod nogami cały czas ziemia.
I jeden drobiazg, światło w tunelu tej całej ciemności;
Bóg w stworzeniu Brata Mniejszego, Roślinie,
a nawet zwykłym docenieniu dźwięku, czy nut przeszłości.

sierpień 2023

Kiedy niektórzy ludzie mówią o różnych rzeczach, a Ty widzisz; jak one daleko odpływają od tego, o czym faktycznie mowa zaczynasz sądzić iż... z tym człowiekiem z dziwnych powodów nie pierwsza odpowiedź jest dobra; a dopiero drugie Twoje skojarzenie.

Zdarza się, jednak jeden przypadek; gdy... aż jesteśmy w 100% przekonani, że o czymś innym mowa i tak właśnie jest.