U niej w domu (Dans la maison 2012), czyli nie ucz dziecka za wcześnie! Tego, na co przyjdzie czas!

"The sun was setting, and its rays were
gently caressing her legs and neck.
Esther, Esther ...
The woman who was awfully bored,
fell asleep on the couch.
I watched her sleep,
listening to her breathing,
and again felt how
strongly I'm drawn to her"

(Dans la maison, 2012, Kino Świat)

(Scenariusz: François Ozon

Na podstawie: Juan Mayorga, El chico de la última filaNapisy en: opensubtitles.org)

Jasny przestronny pokój,
otulony unoszącą się w powietrzu wonią,
wonią delikatną, gdyż ich właścicielka
spoczywa na wyłożonej delikatnym obiciem
położonej po środku pomieszczenia kanapie.
Na twarzy radosny spokój,
pojedyncze włosy od jej ciała nie stronią,
lecz przylega do niej ich garść niewielka,
a oddech współgra najpewniej z serca biciem,
jest chłodno, stąd pot z jej skroni nie kapie.
Za to widać,
że na nogach wystających spod jej letniej sukienki,
pojawia się, gęsia skórka,
wyłaniają się na skórze pagórki, jak w rytm piosenki.
Ma lekko rozchylone usta, coś jej się śni,
ach, ma Esther, powiedz o czym śnisz,
zdradź ten sekret, tylko mi, tak, tylko mi.
Czarne długie rzęsy lekko jej drgają,
to unoszą się, to znów powoli opadają,
Ach Esther, moja Esther, czy to dobry sen,
czy może ten, który jest zły,
podczas, gdy mamy taki piękny tutaj dzień,
który być może tracisz na sny.
A może po prostu w Twym śnie jest coś pięknego,
coś co Cię w pełni zadowala,
dopełnia szczęścia, z takiego dnia codziennego.
Mimo, że trudno uwierzyć,
by coś mogło w nim być nie idealnym,
podczas, gdy Ty, droga Esther,
jesteś, jakby tym światem nierealnym.

(lipiec 2013)

Amsterdam: "Z potrzeby, czy z wyboru ?" - Małżeństwo i Życie inspiracja wiersza cytatem

Wiele kobiet nauczono czekania, 
a mężczyzn nie nauczono FINALIZACJI PRZEDSIĘWZIĘĆ;
takie mi myśli zakiełkowały w głowie.
Bo, gdy "Z potrzeby, czy z wyboru" niejeden o małżeństwo zapyta.
Niejeden człowiek, co innego mu powie.
Mieszkania budowano na stałe, ale trwało to czas.
Wynająć mieszkanie jest szybko, a nauka idzie w las.
Wnuki nie pamiętają, co wojna z dziadkiem czasem zrobiła,
albo te w kolejnym pokoleniu wnuki to już nie ta pamięci siła.
Tym samym nawet, gdy jedni nauczeni czekania,
bywa; że sama niewiasta już zapraszać zaczyna,
niejedna się niewiasta, co nie planowała się wiązać
nagle się mężczyźnie z obcego kraju oświadcza;
I wielu w taki sposób w końcu tworzy słowo: Rodzina.
"Słowo stało się ciałem i zamieszkało między Nami",
a jednak tak wielu zamiast kochać związki kreuje kłótniami.
Nie chcą się też wiązać Ci, co dużo stracili; 
jak sama znam na własnym przykładzie,
śmierć ukochanego psa dodaje Nam do miłości siły.
A, jednak spotkani, co stracili krewnych kochać nie chcą,
lub też nie umieją już innym tej miłości dać.
Być może, gdyby odczekali trochę było by ją na nich stać.
Ale patrząc na "Gran Turismo", jeśli nie ruszymy dalej po kolizji na drodze,
wiele czasu minie zanim choć zbliżymy się do auta, tak ku własnej przestrodze.
Ci, więc co odkładali dzieci ciesząc się przyjemnością;
Ci, więc co odkładali związki ciesząc się wolnością;
Tym trudniej im zrezygnować z tego, co mają;
a jeszcze niejednego pychą i ego powalają.
Ten kto pamięta reguły i prawa, ten co pracował nad nimi przez lata,
też może poczuć zniechęcenie, jeśli tyle do niego/niej zniechęcenia od świata.
Fundamenty zachwiane od maleńkości,
fundamenty zachwiane ku dorosłości;
Dorosłość obfita w drobne i większe poranienia,
osuwająca się niemal pod nogami cały czas ziemia.
I jeden drobiazg, światło w tunelu tej całej ciemności;
Bóg w stworzeniu Brata Mniejszego, Roślinie,
a nawet zwykłym docenieniu dźwięku, czy nut przeszłości.

sierpień 2023

Kiedy niektórzy ludzie mówią o różnych rzeczach, a Ty widzisz; jak one daleko odpływają od tego, o czym faktycznie mowa zaczynasz sądzić iż... z tym człowiekiem z dziwnych powodów nie pierwsza odpowiedź jest dobra; a dopiero drugie Twoje skojarzenie.

Zdarza się, jednak jeden przypadek; gdy... aż jesteśmy w 100% przekonani, że o czymś innym mowa i tak właśnie jest. 

Maska Zorro: Korrida - Inspiracja Pavarotti

Zaczęło się niewinnie.
Coroczne walki byków, cóż nowego.
W cieniu jednego z balkonów
Zobaczyłem Twoje oczy,
Właśnie tamtego dnia.
Zetknęły się z moim spojrzeniem.
Torreador wyciągnął
czerwoną płachtę na byka,
Torreador przed nim umyka,
A ja przed Twoim wzrokiem się schować nie mogę,
A ja patrzę na Ciebie częściej, nie już nie mogę.
Torreador macha płachtą po raz kolejny,
To pokazówka, ach wiem,
Że mógłby od razu go przejąć,
Torreador, walczy na daremnie,
A w mojej głowie sto innych pojęć drzemie.
To już nie corrida*,
A walka na spojrzenia,
To już nie walka byka z torreadorem,
Ale nasza walka wyszła z cienia,
I zaczęła zmierzać własnym torem,
Własnym torem...

maj 2013

Inspiracja: Luciano Pavarotti, track 20: Grenada (1994) to, jak widać dość stary wiersz. Coś dziś przypomniało mi o Grenadzie, ale myślałam; że skojarzenie mam z Andrea Bocceli. Jak wyszukiwałam w Internecie okazało się, że Grenada śpiewana przez Andrea Bocceli istnieje; ale nie pasował mi duet z Il Volvo. Coś mi mówiło, że jednak nie Bocceli mnie zainspirowała lata temu. Tym samym zajrzałam do starych plików i znalazłam. Jednak tym razem w starych wierszach był to Pavarotti...