Rzeka, czyli Drobiazgi spotkań spojrzeń bardziej warte niż 1000 słów!

Rzeka płynie niezauważona,
a, jak drobiazgi spotkań spojrzeń
jest przestrzeń w historię wyposażona.
Bardziej warte niż 1000 słów chwile, 
które tak wielu, gdzieś niezauważone umykają; 
Oczy, które na co dzień; choć zdawało się umarły,
a jednak nadal, jakby zmartwychwstałe się spotykają.
Głębia historii w oczach, do której się nie patrzy; 
gdy nie ma się i serca, i kogoś przyzwolenia;
Głębia historii w oczach, którą trzeba unieść,
wartość, której się tak bardzo nie docenia.
Pewna kobieta z Triumf Miłości twierdziła,
że przeczytać w oczach można odpowiedzi;
Uważaj, więc; jak głęboko patrzysz komuś w oczy,
bywa; że wzrok specjalnie ich unika, patrzy krócej;
Nigdy nie wiadomo, jak głęboko coś w oczach siedzi.
Czasami pytania, co zdawało by się innych dotyczą;
oczy zdradzają, serce; jeśli się go nie uśpi komunikuje.
Patrzmy na rzekę wartości, ona płynie, tylko płynie;
a wie, gdzie płynie i dokąd płynie. To się wprost czuje.

lipiec 2022

Pamiętacie wiersz do Zatańcz ze mną: Pokój niczym taniec i nawiązanie tańca do relacji międzyludzkiej? To porównanie na kazaniu dał ksiądz. Co ciekawe wielu, gdyby najpierw usłyszało dziś po ok 2 latach nawet nie chciałoby słuchać. Patrząc na to kto mówi, nie co mówi. 

Wiersz Gotowe na Wszystko: Zaufanie i pokora to też w pewnym sensie kazanie z innej parafii, a jednak słowo prelekt jest milsze dla niektórych oka, bo nie kojarzy się zaraz z regułą. Jest to po prostu opowieść człowieka, którego; co najwyżej można nazwać zainteresowanego przyrodą. Reguła może pojawić się za to w trakcie czytania, ale wtedy niektórzy zupełnie już na nią inaczej patrzą.
Nie zmienia to faktu, że ksiądz prelektem być może podczas kazania i odwrotnie.

Dlaczego o tym piszę?

Czasami są rzeczy, które nauczyliśmy się komentować głośno; bo... ktoś już nas stawiał w takiej sytuacji. Czasami bywa, że komentujemy coś; co widzimy na bieżąco i jest publiczne. Czasami, dlatego; że Nas część przyzwyczaiła, bo mówiła: "Powiedz mu coś!"

Czasami wydaje się, że ktoś jest odważny; bo mówi odważnie do szefa, a szef mógł go tak nauczyć. Nowy, lub poprzedni. Dlatego mając nowego warto określać granice. Zwłaszcza, że opisana w Brak, brakowi nierówny mającego dziś prawie 1000 odsłon, a konkretnie 928 - sytuacja miała między innymi, dlatego; że ten szef uczył człowieka od lat mówić wprost. Opowiadał własne życie, jak kolega; a potem miał trudności, gdy nowa ekipa się mieszała ze starą. Bo, ją już chciał już te rozmowy o życiu prywatnym bardziej zachowywać dla siebie lub, żeby reszta była też ciekawa; co powie, a nie; że wie już większość starej ekipy z tyłu głowy o co chodzi. Takie zero frajdy. Niektórych to obejdzie, ale mam wrażenie; że tam to było nie do końca. 

Tańcząc w Krainie Drobiazgów Codzienności

Nie od dziś tańcząc w Krainie Drobiazgów Codzienności,

odnajdujemy coś co cieszy nasze serce, radość w nim gości.
Kraina Drobiazgów Codzienności jest tak bogata w różne zdarzenia,

Czasami jest to kwiatami białymi usłana łąka,

czasami są to promienie słońca, które w strumyku się odbijają;

Czasami, jednak nawet drobne gesty, których inni nie zauważają.

lecz tylko wybrani je widzą; wybrany człowiek w niej też coś zmienia.

Gdzie zza konaru ciemnego wygląda blask światła, blask prawdy kojący,

gdzie czasem tą radością jest mały zwierzak, czymś nas dziś zaskakujący.

Delikatne ruchy drobin powietrza, które poruszają kolejne cząsteczki,

i tak uderzenie atomu do atomu, mola do mola w stadnym rozmiarze;

sprawia, że coś odczuwalne jest bardziej, w tej krainie otrzymanej w darze.

Piękna i Bestia: Konstruktywna miłość

Ona zaczytana, 
on mister ego walczący z bestiami,
ona urzeczona przez bestię,
bestia odmieniona dobrymi czarami.
Bo jest takie uczucie, które łamie lody,
w tańcu stawia kroki za tańczących sobie,
taka miłość, spokojnymi czyniąca wody,
zgodność jednej, tuż przy drugiej osobie.
A, gdy rodzi się takie uczucie, które złamało lody,
to możesz być pewien, że bez nauki tańca przeszkody,