Szczególnie, gdy życie chodzi, jakby wspak;
A przecież nie jestem rak,
Nawet, kiedy czegoś brak.
Woda oczyszcza, orzeźwia powietrze;
tlenu nie daje, ale od tego jest powietrze;
Wiatr wśród, którego można rozłożyć skrzydła,
unieść się w przestworzach między chmurami,
Przecież nawet szukając głęboko w glebie,
odkryjemy w gruncie rzeczy; nie jesteśmy sami.
Ciche korytarze, cichy świat zatopiony w próżni, jak ciemności;
Nieprzenikniona pustka, a jednak ciężar w sercu gdzieś tak gości,
Skały wokół pokazujące, że nie tylko symbolem są lecz rzeczywistym światem,
lecz każdy kamień, lecz każdy kamień wydaje się być tylko bratem, tylko bratem.
Jakby nie sięgał żaden kamień tam, gdzie w roślinie tętni życie;
jakby nie miał żaden tyle w sobie takiej wytrwałej i mega ważnej wartości;
aby mech na nim mógł zagościć, stanąć dom w imię prawdziwej miłości,
Boże powiedz, gdzie pośród kropel wody i tlenu schowany skrycie.
Kamień, co więcej niż jest niż tylko kamieniem.
Taki, co naprawdę okazuje się lodem z sumieniem.
Wtedy nadzieja w sercu może tkwić,
taka "Na Wiarę" przyjmowana nić;
Że, w tym odłamku lodu;
że w tym odłamku lodu istnieje, gdzieś jakieś życie.
Roślina, która nie tylko łodygą, nie tylko ma pąki; lecz i kwiatki,
Niemogące zakwitnąć od nastu miesięcy w doniczce stojące bratki.
Wodo znajdź dojście do kamienia, glebo znajdź siłę do budowania,
Powietrze delikatnie wiej. Dajcie z ciepłem Słońca możliwość wlania;
jemu głęboko swych odżywczych promieni,
niech stanie solidny dom, solidny; na ziemi.
wrzesień 2022
To miał być wiersz o miłości, bo piosenka Gareth Gates - Say It Isn't So chodziła za mną parę dni.
To miał być wiersz o miłości, ale dziś serca prawie nie czuję. Dziś boli, jakby ciążyło.
Łza nawet poleciała, sory za szczerość; ale każdy ma też te gorsze dni. Nawet poeta...
Łza nawet poleciała, sory za szczerość; ale każdy ma też te gorsze dni. Nawet poeta...
